Laatst stond ik in een boekenwinkel naar een tijdschriftenrek te staren. En in dat rek stonden zeker vijf tot zes magazines voor ouders. De hipheid straalde ervan af. Want ja, tegenwoordig moet je als ouder blijkbaar ook dit soort bladen lezen. Heb ik ooit eens gedaan. Beviel me niet. Maar aangezien je alles een kans moet geven, ga ik vanaf nu iedere maand één van die bladen lezen. Dit keer is Kek Mama aan de beurt.
Kek!
Ik moet eerlijk zeggen dat ik Kek Mama een best oké titel vind. Iedereen doet al wat met dat mama ( ik beken schuld) dus je moet er met je tijdschrift wel een béétje uitspringen. Nou, dat lukt prima. Hartstikke kek. Al zal ik eerlijk zeggen dat ik me helemaal geen kek mama voel. En als ik niet had besloten dat ik dit experiment ging uitvoeren, dan al helemaal niet.
Ik ben gewoon niet hip. Punt.
Bekende Nederlanders op de cover
Vooral omdat het één van die bladen is met een stralende Bekende Nederlander-en-zijn-of-haar-even-perfecte-kinderen op de cover. Gek word je van dat perfecte plaatje. Net als het bijbehorende interview. Ik vermoed dat ze namelijk alles bij elkaar liegen. Zo perfect zit de wereld – en zeker die van ouders- niet in elkaar.
Nikkie Plessen
Zo is deze maand Nikkie Plessen aan de beurt ( vooral hier en hier bekend van) en Nikkie is dol op dochtertje Jolie. Jolie mag zelfs afschuwelijke Barbie-sneakers met lichtjes aan. En Jolie mag ook een gat in haar designerjurkje maken. ‘Jammer dan, ze moet gewoon kind kunnen zijn,’ vertelt Nikkie ons.
Verder zit ze helemaal op één lijn met haar partner, mag Jolie heus wel rond wandelen in een restaurant als ze lang tafelen, eet ze nog niet met bestek, maar zegt ze wel keurig ‘alsjeblieft’ en ‘dankjewel.’ Nikkie is namelijk consequent. En een héle goede ouder. Dat moge duidelijk zijn.
Blij worden van een bloemenslinger
Je zou bijna meteen het blad meteen in de prullenbak gooien, maar hé – er moest nog een experiment uitgevoerd worden. En dus moest ik ook lezen hoe blij een redactrice werd van een bloemenslinger ( dat zou me niet eens over drie levens lukken) en kreeg ik een column onder ogen van styliste Danie Bles die een anticlimax had beleefd tijdens haar vorige kerstvakantie. Ze staken namelijk geen vuurwerk af op de Malediven.
Inderdaad, verschrikkelijk.
Daarna kregen we natuurlijk ook weer die obligate reportage over hoe mensen wonen. Vroeger onder meer populair gemaakt door bladen als de ELLE. En geloof me, die huizen zien er niet uit alsof er gezinnen met twee kinderen, twee katten en een hond wonen. Trust me, dan zou het er niet uitzien als de ultiem gestylede woonboot aan een Amsterdamse gracht.
Niet helemaal nutteloos
Toch, het geld dat ik uitgaf voor het blad was niet helemaal nutteloos. Zo las ik best aardige artikelen of je nu wel of niet foto’s kon posten van je kind op social media en over al dan niet irritante familietrekjes. De columns van Barry Atsma en Isa Hoes waren ook prima te doen. En vooruit, er stonden ook aardige recepten in.
Maar verder niets nieuws onder de zon. Blijkbaar ben ik écht geen kekke mama.
Benieuwd of het met dat volgende blad beter gaat.
Geef een reactie