Jaren terug – toen ik nog single was en geen kinderen had – heb ik ooit hartelijk gelachen om een Vlaamse vriend die verklaarde dat K3 toch echt ‘Belgisch erfgoed’ was. Toen-ie ook nog zei dat-ie meerdere K3 nummers uit zijn hoofd kende, heb ik helemaal hard gelachen. Maar nu is het zijn beurt om te brullen, want eind februari ga ik toch echt met mijn peuter en mijn moeder naar een- juist – K3 show.
Want wie jonge kinderen heeft, is het vast niet ontgaan: tijdens de finale van het tv-programma K3 zoekt K3 werden de plekken van de oude garde ingenomen door drie frisse, jonge meiden. En wat doe je dan als producent? Nou, dan organiseer je een grote afscheidstour in België en Nederland waarin de ‘oude’ K3 én de ‘nieuwe’ K3 optreedt. Dan raakt het publiek meteen gewend aan de nieuwe gezichten en rinkelt intussen de kassa vrolijk door. Prachtig.
En zoals jullie inmiddels wel weten is mijn peuter fan van K3. Maar dan ook écht fan. Ze kan al veel nummers meezingen, slaapt in een pyjama van K3 en zou het liefst in haar K3-jurk wonen. Het is dan ook geen wonder dat ‘K3 in Concert’ ( ooit opgenomen tijdens een vakantie) haar favoriete tv-programma is.
Die van mij ook trouwens, want als ze zich verveelt zet ik gewoon K3 in Concert aan en heb ik er zeker anderhalf uur geen omkijken meer naar.
In die zin is het dan ook mijn eigen schuld dat ze al snel riep ‘dat ze ook naar een K3 shoooooowwww’ wilde. ‘Kan ik meedansuh!’ riep ze enthousiast. Dat werd alleen maar versterkt doordat ze de finale van K3 zoekt K3 ook nog zag. En in het kader van dat-doe-je-voor-je-kinderen vond ik zo’n show wel ‘t overwegen waard.
Een dingetje? Al die shows waren in steden als Groningen, Amsterdam of Zwolle. An sich geen groot probleem, maar ik had wel even vervoer nodig. En naast mijn partner een partner in crime. Dan kijkt zo’n show net wat leuker weg. Helaas weigerde mijn vriend mee te gaan. ‘Ik vind dat K3 echt k#*- muziek’, was zijn antwoord.
Duidelijk.
En toen bedacht ik dat mijn moeder misschien wel mee wilde. Dat zou mijn peuter enorm gezellig vinden en daarbij vindt mijn moeder K3 muziek wel te doen. Hallo, ze heeft zelfs vrijwillig een K3 cd gekocht zodat mijn dochter daar naar kan luisteren als ze bij d’r in de auto zit. Ik bedoel maar. Mijn moeder – de schat- wilde wel. Alleen waren mijn ouders er niet tijdens de optredens in Groningen.
Tot mijn moeder voorstelde dat we ook eerder konden gaan. Meteen zocht ik ‘t op. ‘Eind februari zijn ze in Zwolle’, riep ik nog. Mijn vader, die ook aanwezig was, haakte daar handig op in. ‘Dan breng ik jullie wel. Dan ga ik in de tussentijd wel wat anders doen.’ Ja, ik weet het: ook mijn vader is aardig.
Zo gezegd, zo gedaan. Een paar uur later had ik drie kaarten besteld. Kostte honderd euro. En ik bedacht dat als mijn Vlaamse vriend mij zo zou zien achter die laptop, dat-ie dubbel zou liggen van het lachen. ‘Honderd euro voor drie K3 kaartjes?’ Ik zag ‘m al proesten.
Maar eerlijk is eerlijk, toen ik vertelde aan mijn peuter dat ik kaarten had gekocht voor K3, dat we samen met omi daar naar toe zouden gaan en dat opa ons zou brengen, straalde mijn peuter. ‘Echt waar?’ vroeg ze nog. ‘Echt waar’, antwoordde ik. Vervolgens deed ze een rondedansje en begon ze heel hard ‘Eyo’ te zingen. Alleen dat al was die honderd euro waard.
Mijn Vlaamse vriend zou op dat moment trouwens vast heel trots op d’r zijn geweest. Had ik dat jaren geleden maar geweten. Dan had ik er niet zo hard om gelachen.
Afbeelding: Studio 100
*is heeeeeel trots op u* Je mag mij ook altijd wel vragen voor zo’n K3 show hoor, al heb ik dan weer geen auto hihihi
Gezellug! Als ze in 020 zijn, dan vraag ik u echt mee! *grijnst*