Overbezorgd. Vanwege een griep.

Toen ik zwanger was van mijn eerste kind was ik er al bang voor: hoe zou ik reageren als mijn kind ziek zou zijn? ‘Valt wel mee,’ dacht ik toen nog. ‘Als ik zelf griep heb, raak ik ook niet meteen overstuur.’  Fout gedacht. Ik blijk er helemaal niet tegen te kunnen. Tot op het overbezorgde af.

En ja, dat is best erg. Mijn kind is – even afkloppen -voor de rest gezond. Een lekker vrolijk wijf dat goed eet en drinkt. Daar word je als moeder blij van. Maar waar je als moeder niet blij van wordt, is als je kind ziek is.

Watje als ik ben vind ik het al erg als dochterlief geveld wordt door een griep of een zware verkoudheid. Naar word ik ervan. Zelf kan ik het wel hebben ( Niets dat slechte films op tv of Citrosan niet op kunnen lossen), maar als het om een klein babydingetje gaat, wordt het vervelend. Vooral omdat die kleine dingetjes niet kunnen praten.

Mijn dochter is één. Inderdaad een vrolijk wijf, maar in volzinnen praten doet ze niet – anders had je het waarschijnlijk wel op het journaal gezien, maar dat terzijde – laat  staan dat ze kan aangeven waar ze last van heeft als ze ziek is. Oké, we hebben zelf ook ogen, dus je ziet zo of ze een loopneus, rode wangen of uitslag heeft.

Maar of ze last heeft van haar keel of hoofdpijn? Beats us. Het kleine ding vertelt ons het niet.

En dat vind ik lastig. Ja, zo sneu ben ik. Ik ben zo sneu dat ik iedere willekeurige website over babyziektes af struin. Wie weet staat dáár wel wat over de oorzaak. En dat moet je dus NOOIT doen. Vooral als je denkt in doemscenario’s. Dan wordt een onschuldige muggenbeet al snel mazelen ( ik beken – daar ben ik ingetuind) en ben je binnen 5 minuten als de dood dat jouw kind 1 op de 1000 kinderen is die door mazelen aan hersenvliesontsteking doodgaat.

Internet is wat dat betreft verneukeratief.

Gek ook, want als ik een griepje heb, ga ik echt niet alle internetsites afstruinen op zoek naar de oorzaak en het gevolg van de griep. Nee, ik duw er wat aspirines in, ga zo vroeg mogelijk naar bed en probeer me een beetje warm aan te kleden. That’s it. En toch reageer ik heel anders als het om mijn kind gaat.

Overbezorgd noem je dat ook wel. Goed of niet goed? Ik heb geen idee. Wel weet ik dat ik de volgende keer maar niet al die internetsites af struin. Ik vertrouw maar meer op mijn gevoel. Of anders op mijn huisarts. Die weet tenminste wel het verschil tussen mazelen en een muggenbeet.