Vanochtend las ik op de website van Vrouw een open brief van een 29-jarige lezeres die behoorlijk gek werd van de zogenoemde ‘jonge moeder maffia.’ Zij had namelijk ‘t lef gehad om te vertellen dat zij als pas getrouwde vrouw haar carrière nog even verkoos boven het krijgen van kinderen. Resultaat? Kritiek van de jonge moeder maffia. Oh.
Die kritiek kwam onder meer van haar schoonmoeder (‘En? Wanneer mag ik de logeerkamer gaan ombouwen tot kinderkamer?’) van vrienden, kennissen tot collega’s en vrienden van de ouders. Klaarblijkelijk ontpopten ze zich allemaal tot arts en wisten ze haar om de oren te slaan met het ene na het andere advies.
Baas in eigen buik?
Daar zaten een paar heuse pareltjes tussen. Wat dacht je van opmerkingen als ‘je weet toch wel dat je kans om zwanger te worden met [vul hier een bizar accuraat percentage in] vermindert als je de 30 bent gepasseerd?’ tot – en deze is echt leuk – ‘vind je je beslissing niet een tikkeltje egoïstisch? Je zou wel iets meer aan het maatschappelijk belang mogen denken.’
De schrijfster van de open brief werd er opstandig van: ‘Maar één ding lijkt iedereen altijd te vergeten: het is míjn lijf en dus míjn beslissing.’ Het baas in eigen buik idee, je kent dat wel.
Rare opmerkingen
Ondanks dat ik nu moeder ben van een tweejarige peuter en zwanger ben van de tweede, begreep ik die schrijfster van de open brief maar al te goed. In mijn twentysomething jaren heb ik ook genoeg onaardige opmerkingen gekregen van mensen die het allemaal veel beter wisten dan ondergetekende.
Dat varieerde van opmerkingen als ‘heb jij geen zin om een eigen gezin te stichten’ tot ‘wil jij dan geen kinderen? Je bent wel heel erg met jezelf bezig hè?’ For the record, ik heb tot mijn 24ste gestudeerd, rondde twee universitaire opleidingen af, deed veel ervaring op in de omroepwereld en heb ontzettend veel in clubs en kroegen gehangen. Ik kan je vertellen: ik werd op mijn 25ste absoluut niet gehinderd door een biologische klok.
En toen ik wel zwanger was?
En op mijn 29ste? Toen kwam ik mijn vriend tegen, werd het allemaal heel snel serieus en was ik op mijn 31ste zwanger.
Dan zou je dus denken dat je van het gezeur af bent. Wrong. Verkeerd gedacht.
‘Goh, best wel bijzonder dat gezien jouw leeftijd het jou lukte om zwanger te worden’, zeiden van die valse vrouwen op feesten en partijen. ‘Jeetje, als je kinderen in de puberteit zitten ben jij ook eind veertig’, zei een ander kreng die op haar twintigste al moeder werd. ‘Ja, dan kan ik lekker genieten van mijn vrijheid.’
Je begrijpt het plaatje. Ik gunde dat kreng wel meteen een kind dat minstens tot z’n dertigste thuis zou wonen. Maar dat terzijde.
Voor- en nadelen
En nee, ik pleit er niet voor dat we allemaal op latere leeftijd kinderen krijgen. Als je jong moeder wilt worden, is dat jouw keus. Lekker doen. Heeft ook zo z’n voordelen. Je lijf is nog lekker fit, je kunt die doorwaakte nachten iets beter aan en als jij veertig bent, kunnen je kinderen zich inderdaad grotendeels zelf redden.
Maar wil je eerst studies afronden en tijd in je baan investeren? Ook goed. Want hoe ambitieus ook, studeren terwijl je ook nog kinderen hebt, is een uitdaging. Net als je het ook kunt vergeten om een studentenleven te leiden. Ik kende ze in ieder geval niet.
Biologische klok
Al weten we allemaal dat – ook al sta jij er soms niet bij stil – die biologische klok gewoon doortikt. De kans dat het lukt neemt af na je dertigste. Na je vijfendertigste gaat het helemaal met een rotgang naar beneden. Dat is geen oordeel, dat is gewoon een keihard medisch feit.
>> Nou ja, keihard medisch feit? Ik neem mijn woorden terug nadat een lezer van dit blog mij attent maakte op dit artikel. Dan opeens valt ‘t best wel mee met dat kinderen krijgen op latere leeftijd. Lees maar.
Maar hé, het moet ook allemaal maar lukken met die kinderwens. Een geschikte partner is soms ook heel leuk. En als die er niet is? Ja, dan wordt die kinderwens – hoewel niet onmogelijk – een stuk ingewikkelder.
Jouw lijf, jouw leven
Maar dan nog, als je ‘t wil uitstellen omdat je tijd wilt investeren in je carriere (bij mannen vindt iedereen dat héél normaal) of ‘t gewoon helemaal niet wil? Dat is jouw keus. Het is jouw lijf, jouw leven. Proberen om kinderen te krijgen omdat andere mensen dat zo leuk lijkt, lijkt mij de slechtste reden ooit om aan kinderen te beginnen. Baas in eigen buik, daarin geef ik die schrijfster van die open brief groot gelijk.
En laat die jonge moeder maffia zich vooral met hun eigen problemen bezig houden.
Afbeelding: dreamstime
Geef een reactie