Afgelopen weekend zat mijn dochter onder de uitslag. Ik was ervan overtuigd dat mijn dochter uitslag had gekregen van het eten van teveel aardbeien. Maar toen ik op maandagochtend naar haar lijfje keek, zag ik dat er een hoop blaasjes bij waren gekomen. En opeens realiseerde ik mij dat dit geen allergie was. Dit waren gewoon échte ouderwetse waterpokken.
Maar ze had het toch gehad?
En nee, daar had ik niet in eerste instantie bij stil gestaan. Sterker nog, ik dacht dat ze die dingen al ergens in oktober, november vorig jaar had gehad. Al waren het toen maar een paar blaasjes. ‘Het kon zomaar zijn dat ze niet genoeg weerstand heeft opgebouwd’, zei mijn vriend toen nog. ‘Ik hoop het niet’, riep ik toen nog.
Hij kreeg gelijk. Zoals hij wel vaker gelijk krijgt, maar vertel dat maar niet aan ‘m. Straks mag ik nooit weer wat – kuch – zeggen.
De zoveelste verkoudheid
Want ja, mijn dochter was afgelopen tijd al dagenlang aan het hoesten, snotteren en niezen. De zoveelste verkoudheid, dacht ik nog. Sinds ze namelijk naar het kinderdagverblijf en de peuterschool gaat, komen we in aanraking met zo ongeveer alle verkoudheidsvirussen die op dit moment rondwaren.
Waterpokken
Al was de waterpokken-golf die het kinderdagverblijf een tijd geleden teisterde, al lang en breed weer verdwenen. Dacht ik. Grote kans van niet, maar wist ik veel dat dit soort dingen de eerste symptomen kunnen zijn. En toen mijn dochter op zaterdag last kreeg van uitslag, nam ik aan dat ze weer teveel aardbeien had gegeten. En er zaten ook een aantal van die bultjes tussen. Maar die blaasjes die daarna opdoken? Dat was toch echt waterpokken.
Het arme kind zit er nu onder. Vooral op haar romp is het feest. Verder zijn er een paar verdwaalde blaasjes te vinden op haar armen, benen en gezicht. Waaronder – en dat ziet er helemaal zielig uit – ééntje die bijna in haar oog zit. Ziet er erger uit dan het is, maar prettig is het natuurlijk niet. Vooral niet omdat die bulten jeuken.
Wat doe je tegen die jeuk? ( zemelen!)
De oplossing? Het kind krijgt weer een romper aan ( dan wordt krabben moeilijk ), smeren met zemelengel ( brengt verkoeling) en ‘verse’ zemelen ( havermout kan ook) in een handschoentje in een lauw bad ( niet heet – da’s slecht voor de jeuk). Niet afspoelen, maar daarna gewoon droogdeppen. Dat zorgt er namelijk voor dat de blaasjes uitdrogen en de jeuk afneemt.
Daarbij ben ik erg blij dat het geen mooi, zonnig en warm weer is. Het wordt namelijk afgeraden om kinderen met waterpokken in de volle zon te laten spelen. Dan gaan ze zweten en dat zorgt weer voor meer jeuk. Daarbij zijn die blaasjes gevoeliger voor verbranding. Ook gen goed idee.
Ik ben nog nooit zo blij geweest dat April tot nu toe redelijk koel is.
‘Dan heb je het maar weer gehad’
En ja, het is énorm vervelend voor mijn dochter dat ze nu écht goed de waterpokken heeft, maar – zoals mijn schoonmoeder zou zeggen – ‘dan heb je het maar weer gehad.’ Want waterpokken krijgen als volwassene schijnt helemaal geen pretje te zijn. Daarbij, mocht ze ooit zwanger zijn, dan raakt ze niet meer in paniek van een kind met waterpokken. Ze heeft ‘t immers als gehad.
Nu is het trouwens nog afwachten of de baby van elf weken ‘t gaat krijgen. Maar volgens berichten op internet verlopen waterpokken bij baby’s van deze leeftijd vrij mild. Of ze krijgen het helemaal niet. En dat schijnt weer te maken te hebben met antistoffen van de moeder die nog aanwezig kunnen zijn in het lijfje.
Al zal de resistentie – net als bij mijn oudste dochter – dan weer niet zo groot zijn. Wedden dat mijn jongste het nog een keer een krijgt als ze naar het kinderdagverblijf gaat? Het zij zo. Maar het handigste? Nu herken ik die waterpokken. Bewaar ik die aardbeien-allergie wel weer eens voor een andere keer. Ik sla die zemelen alvast in. Hopelijk is niemand dáár allergisch voor.
Afbeelding: Daniëlle Spoelstra
© 2015, Danielle Spoelstra. All rights reserved.
Geef een reactie