Vorig jaar werd mijn oudste peuter tijdens een vakantie in Frankrijk twee. Vond ze best leuk, vooral de cadeautjes vielen in de smaak, maar het drong nog niet echt tot haar door. Maar nu ze ouder wordt en ziet dat andere kinderen op het kinderdagverblijf en de peuterschool ook jarig zijn, fascineert het haar enorm. Zij wil ook jarig zijn. En wel nu.
‘Mama, wanneer ben ik jarig?’ vroeg ze al in maart – na haar opa’s verjaardag – aan mij. ‘Jij moet nog even wachten’, antwoordde ik. ‘Jij bent jarig in september. Eerst is mama nog jarig, dan komt omi dan zijn je oom en tante aan de beurt. Daarna ben jij jarig.’
Dat was niet het antwoord dat ze wilde hebben. ‘Maar ik wil NU jarig zijn’, gilde ze zoals alleen een peuterpuber dat kan. Uit nieuwsgierigheid vroeg ik d’r waarom ze nu jarig wilde zijn. Ze keek me aan met glimmende oogjes. ‘Taart eten!’ riep ze. ‘En cadeautjes!’
En toen was ik zo onverstandig om te vragen wat voor cadeautjes ze dan wilde hebben.
Nou, ze mag dan nog wel geen drie zijn, maar ze had dat allemaal bedacht. ‘Een K3 fiets, een Minnie Mouse step en een Minnie Mouse bal,’ dreunde ze keurig op. ‘En een Dora taart!’ Ze dreunde het zo keurig op dat ik vreselijk moest lachen. ‘Zet maar op je verjaardagslijstje.’
Ook dat was niet het gewenste antwoord. Al was ze ook niet ontevreden. ‘Oké,’ zei ze. ‘Maar mag ik dan nu wel een Dora koekje?’
En dus wist ik, dat we dit jaar d’r echt wat leuks van moeten maken. En nee, we zijn dit jaar niet op vakantie ( dat is volgens sommige mensen maar goed ook), dus er moet nu ook getrakteerd worden op het kinderdagverblijf en de peuterschool. Want iets zegt mij dat mijn dochter daar énorm van gaat genieten.
En die cadeautjes? Wie weet is tegen die tijd al de wensenlijst veranderd. We hebben nog even. Vind ik niet erg, maar mijn dochter zal toch nog even geduld moeten hebben. Want jarig? Dat ben je maar één keer per jaar. Maar vertel dat maar aan mijn peuter.
Afbeeldingen: Daniëlle Spoelstra
Geef een reactie