Na een dag huilen is het zonet eindelijk gelukt: mijn baby slaapt. Sinds een paar dagen is mijn oh zo relaxte baby veranderd in een kleine dramaqueen. Zo is ze om half vijf wakker ( dus ik ook), hangerig en vooral huilerig. En ik vraag me af: zou dit dan de beruchte zes maanden sprong kunnen zijn?
‘Oei, ik groei’
Ik geef het meteen toe: ik heb ook zo’n ‘Oei, ik groei‘ boek in de kast staan. Dat was tijdens de babytijd van mijn eerste kind zo ongeveer mijn bijbel. Maar ik moet bekennen: de afgelopen maanden – tijdens de eerste maanden van mijn tweede – heb ik er amper in gekeken. Vooral omdat die sprongetjes – voor mijn gevoel dan – niet altijd klopten. Soms hebben ze ook – om maar te noemen – even last van de tanden als ze wat hangerig zijn.
Tot nu.
Huilen!
Mijn normaal best wel relaxte baby is deze week veranderd in een heuse dramaqueen. Tot een paar dagen terug sliep ze goed door, maar nu wordt ze om half vijf ‘s ochtends wakker. Maar dat is niet het ergste. Ze huilt. En niet zo’n beetje ook. Afgelopen dagen was ze al niet helemaal zichzelf, maar vandaag huilde ze de hele dag door. Om gek van te worden.
Mijn drukke peuter werd er op een gegeven moment zelfs rustig van en gaf haar zusje allemaal speelgoed. ‘Hier Nikki, ga maar spelen.’ Maar niets hielp. Zelfs het eten ging gepaard met veel gehuil. En dat had ik in tijden niet meegemaakt. En wat ik ook deed – haar wiegen, Dentinox smeren, extra brood geven – niets hielp.
Na uren van gehuil zat ik er vanmiddag even doorheen. Ik kon wel janken. Niet alleen door dat gehuil, maar ook door dat slaapgebrek van de laatste nachten. Mijn peuter was er ook niet blij mee. Al kwam de schat naar mij toe. ‘Dikke knuffel mama. Ik hou van jou.’ Nou, toen kon ik helemaal wel janken.
Heb ik niet gedaan trouwens. Ik heb haar een dikke knuffel gegeven, mijn vriend gebeld met de vraag of-ie snel naar huis kon komen en heb de schreeuwende baby in haar bedje gelegd. Je weet het maar nooit. Maar het ongelofelijke gebeurde: binnen tien minuten sliep ze.
Het is nu stil. De peuter en ik kunnen even opgelucht ademhalen. Of zoals mijn peuter al zei: ‘even geen herrie.’
Zes maanden sprong
Maar eindelijk, eindelijk, eindelijk had ik even tijd om überhaupt na te denken. En ik bedacht dat mijn baby om en nabij de zes maanden nu is. En opeens herinnerde ik mij iets over de zes maanden sprong. Had mijn oudste dochter daar ook geen last van?
Een minuut later had ik het boek uit de kast gevist en de zes maanden sprong opgezocht. En verrek, de ‘verschijnselen’ klopten. Zo slaapt mijn dochter slecht en onrustig, is ze opeens meer eenkennig, wil ze meer aandacht, wil ze vooral de hele tijd bij mij op schoot zitten, duurt het deze week soms een uur voor de fles erin zit ( normaal gaat deze fles héél snel tot de laatste drup op) en pakt ze inderdaad veel vaker een zachte knuffel.
Gevolg? Uitgeputte, bezorgde en geërgerde ouders. Staat in de ‘Oei, ik groei.’ Heb ik niet zelf verzonnen.
Doel?
Maar goed, dat zogenoemde sprongetje dient dus een doel. Na dit sprongetje zou een baby ‘allerlei soorten ‘relaties’ waarnemen en uitvoeren’, zo valt in het boek te lezen. Dat gaat over letterlijke afstand tussen dingen, mensen en ook dieren. Maar dat is nog maar één van de dingen. Zo kan de baby soms beter kruipen, een poging doen om zelf te gaan zitten of proberen zich op te trekken. Overigens is de lijst lang. Dus je baby hoeft echt niet alles van die lijst te kunnen. Dat lijkt me wel erg veel werk voor zo’n klein ding.
En hoewel ik soms mijn twijfels heb over ‘Oei, ik groei’ klopt deze beschrijving van het sprongetje wel. Dat heeft stiekem ook een voordeel: ik kan er zelf niet zoveel aan doen. Als dit echt een zes maanden sprong is, zullen we dit gewoon weer moeten uitzitten. Het zij zo. This too shall pass.
Al neem ik nu wel een wijntje. Dat helpt ouders in ieder geval een béétje door die zes maanden sprong.
Afbeelding: Oei, ik groei
© 2015, Danielle Spoelstra. All rights reserved.
Geef een reactie