Weg met die champignons: mijn peuter eet weer

Afgelopen maanden at mijn peuter met lange tanden avondeten op dat ze eerst best lekker vond. Correctie, eerst pulkte ze haar pasta of stamppot helemaal uit elkaar, haalde er een paar stukjes uit en riep vervolgens ‘lus ik niet!’ Ik begreep er eerst niets van. Maar nu wel … De peuter blijkt namelijk een enorme hekel te hebben aan champignons. Oh.

Ik beken ‘t meteen maar: ik ben wel dol op champignons. En dus deed ik ze in de hutspot, in de pastasaus of in het gehaktbrood. Stiekem was er voor mijn peuter geen ontkomen aan. Maar dat was nog voor ik wist dat ze zo’n hekel had aan champignons.

‘Die witte stukjes’

Daar kwam mijn vriend op een avond achter toen-ie haar weer zag ploeteren met dat eten. ‘Wat vind je eigenlijk niet lekker?’ vroeg hij. ‘Die witte stukjes’, zei de peuter en ze trok er een bijbehorend vies gezicht bij. ‘Dat zijn champignons’, constateerde mijn vriend. Mijn peuter knikte. Ze kon opeens benoemen wat ze niet lekker vond, het waren die champignons.

Ik heb bakzeil gehaald.

Nootmuskaat

We hebben immers allemaal wel een aantal dingen waar we van gruwen. Zo heb ik – toen ik jonger was – gegruwd van wortels en boontjes. Niet omdat ik wortels en boontjes zo vies vond, maar omdat mijn moeder daar nootmuskaat over heen strooide. En excuus aan de liefhebbers, maar ik vind nootmuskaat één van de smerigste dingen op deze hele wereld. Gelukkig had mijn moeder dat ook vrij snel door en zette ze de nootmuskaat gewoon los op tafel.

‘Hier zitten uien in, of niet?’

Mijn vriend heeft het trouwens met uien. Vindt hij verschrikkelijk. ‘Dat kan toch niet?’zei een kennis ooit. ‘Gebakken uien zijn zo lekker.’ Ja, dat vind ik ook. Maar mijn vriend vindt ze in alle varianten niet te te doen. Ik heb wel eens geprobeerd om een klein, fijn uitje te versnipperen in de pastasaus. ‘Als ik niets zeg, dan merkt hij ook niets’, hield ik mijzelf voor.

Fout gedacht. Hij proefde het meteen. ‘Hier zitten uien in, of niet?’ en hij keek me toen zo doordringend aan dat ik ‘t maar niet meer ontkende. Sindsdien bak en eet ik de uien ook apart. En anders gebruik ik sjalotten. Die vindt-ie minder erg.

Dan maar champignons apart bakken

Dat gebeurt trouwens nu ook met de champignons. Die dingen bak ik eveneens apart en zet ik ze in een bakje op tafel. Precies zoals mijn moeder het deed met de nootmuskaat.

Maar het gevolg is wel dat mijn dochter tegenwoordig weer haar normaal de pasta, lasagne en gehaktbrood opeet. Er is geen vuiltje meer aan de lucht. Zolang die champignons er maar niet in zitten. Het leven kan soms zo simpel zijn.

Afbeelding: © Anthony Dodd | Dreamstime Stock Photos