Laatst sprak ik een hoogzwangere kennis. Ze had het helemaal gehad met die zwangerschap. ‘Het mag van mij nu wel eens over zijn’, zei ze. ‘Vooral met die zwangerschapskwaaltjes ben ik klaar.’ Ik begreep haar. Die kwaaltjes zijn soms – ehm – behoorlijk irritant. Ik kon mij er meteen een stuk of vijf herinneren van mijn eigen zwangerschappen. En die van mijn vriendinnen.
En voor de mensen die vinden dat je niet mag klagen over je zwangerschap? Sorry, dat ben ik niet helemaal met ze eens. Natuurlijk weet je precies waar je het voor doet en ben je alles ( nou ja, bijna alles dan) vergeten als de baby in je armen ligt, maar toch zijn sommige kwaaltjes tijdens je zwangerschap soms hoogst irritant. Niet onoverkomelijk, maar soms wel ergerlijk.
1. Ochtendmisselijkheid
Je mag me slaan, maar tijdens mijn eerste zwangerschap had ik eigenlijk geen last van ochtendmisselijkheid. Nu moet ik bekennen dat ik dacht dat ik een miskraam had gehad ( ik heb wekenlang bloedingen gehad), dus misschien is ‘t onderdrukt. Misschien ook niet. Ik had er in ieder geval amper last van.
Bij mijn tweede zwangerschap daarentegen wel. Niets kon ik voor tien uur ‘s ochtends binnen houden. Bij de eerste slok thee of appelsap rende ik vanaf zeven weken al naar de gootsteen. Ik vergeet nooit hoe mijn peuter dan toekeek. ‘Ah mama …’ Overigens was het weg toen ik tien weken zwanger was.
Gelukkig. Er zijn namelijk vrouwen – ik ken ze – die hun hele zwangerschap zo ziek zijn. Met alle gevolgen van dien …
2. Maagzuur
Maar na die misselijkheid kreeg ik wel last van maagzuur. Lees, oprispingen van maagzuur. Gek werd ik ervan. Ik heb alles geprobeerd. Cola ( niet aan te raden als je daarbij ook nog wilt boeren), maagzuurremmers voor zwangere vrouwen ( werd ik weer misselijk van ) en yoghurt. Dat laatste hielp. Best grappig, want ik hou normaal gesproken helemaal niet zo van yoghurt. In wat voor vorm dan ook.
Tijdens mijn zwangerschappen at ik iedere dag een bakje. Of twee. Misschien wel drie. Het hielp als een tierelier.
3. Kramp
Als ik terug denk aan mijn twee zwangerschappen, denk ik ook aan kramp. Veel kramp. Vooral ‘s nachts in mijn kuiten en voeten. En zeer dat ‘t deed. Wrijven was het enige dat ik kon doen. En aan gezellige dingen denken, want als ik realiseerde dat het zeer deed, dan schoot het meteen ook in mijn andere voet. Ik heb die kramp vervloekt. Niet dat die kramp zich er wat van aantrok. Ik heb er – weliswaar in afgezwakte versie – nog steeds last van. Dank je wel kramp.
4. Carpaal-tunnelsyndroom
Vriendinnen van mij hadden er al last van. En dan heb ik het over het Carpaal-tunnelsyndroom waarin bepaalde zenuwen worden in je hand afgeknepen en je zo’n dof gevoel krijgt. De eerste keer had ik nog nergens last van, maar tijdens de tweede zwangerschap had ik in de laatste maand amper nog gevoel in een paar vingers. Geen idee waarom het juist in die vingers zat, maar een ring heb ik maar afgedaan. Een voordeel? Na de zwangerschap verdween het gevoel net zo snel als-ie was begonnen. Gelukkig maar, want zo’n dof gevoel is hoogst irritant.
5. Bekkeninstabiliteit
Een van de vervelendste zwangerschapskwalen is toch wel als je last hebt van je bekken. Of zoals ze het zo mooi noemen: bekkeninstabiliteit. Alles wordt moeilijk. Lopen, zitten, tillen, liggen … Het is knap irritant. Ik kan er overigens niet uit ervaring meepraten – ik heb er nooit last van gehad tijdens mijn zwangerschappen – maar een aantal vriendinnen wel. Het was bepaald geen feestje voor ze. Rust houden, eerder stoppen met werken, weinig energie, moeite met lopen? Ze hebben het allemaal gehad. Een goede fysio kan helpen, maar zo niet? Dan duurt die zwangerschap best lang.
Nu ben ik benieuwd, welke kwalen zaten jou dwars tijdens je zwangerschap?
© 2016 – 2018, Danielle Spoelstra. All rights reserved.
Geef een reactie