De eerste schoolweek na de kerstvakantie begon al meteen leuk toen mijn oudste dochter aankondigde dat zij die week een spreekbeurt had. ‘Vind ik echt superleuk!’ Al hield die spreekbeurt mij ook even van de straat.
Enthousiast
Een vriendin die ook op het schoolplein stond, zag wel het voordeel van het enthousiasme van mijn dochter. ‘Wat fijn dat ze zo enthousiast is. Zo reageren veel kinderen helemaal niet.’
Waar.
Maar mijn dochter had dan ook al maanden zin in die spreekbeurt. ‘Juf kiest dan telkens iemand anders. Zo irritant!’ Ik heb nog geprobeerd uit te leggen dat in een grote klas iedereen aan het woord moet komen, maar dat landde – geloof ik – niet helemaal.
Onderwerp: wie ben ik
Maar eindelijk was het dan zover: mijn oudste dochter kreeg nu de beurt. Gelukkig hoefden we zelf geen onderwerp te verzinnen, want het onderwerp was ‘iets over jezelf vertellen’ met behulp van een vragenlijst, foto’s en voorwerpen.
Dat scheelt weer. Voor je het weet ben je twee dagen in de weer met het concept vulkaanuitbarstingen, de Romeinse geschiedenis of het leven van een pissebed.
Foto’s
De vragenlijst was in ieder geval best snel ingevuld. Toen de foto’s nog. En dat was wel een ding, want ik maak nogal wat foto’s. Gelukkig plaats ik nog wel eens wat op Instagram. Hoefden we ons niet door duizenden foto’s te ploegen.
Nog handiger, ik kon meteen zo’n lay-out app van Instagram gebruiken om de foto’s een beetje normaal te rangschikken.
Nadat we de foto’s hadden uitgezocht, waren we zo een uur verder en moest mijn dochter alweer naar een training van turnen.
Fotocollage
Aan mij de volgende ochtend de nobele taak om de foto’s in een collage te krijgen en vervolgens in een normaal document te voegen. Dat was weer even een gedoe. Dan was weer de collage te groot, dan weer te klein, dan weer te onduidelijk. En oh nee, ik was nog een foto van de huisdieren vergeten.
Dus die moest er ook in.
Na een uurtje was het helemaal klaar zoals ik het wilde hebben. Gelukkig keurde de dochter ‘m na school ook goed. Zo.
Gemaild
En dus heb ik ‘m vanochtend al gemaild. Een dag te vroeg. Dat wel. Was ik maar zo ijverig geweest tijdens mijn schooltijd en studie’s, bedacht ik mij later. Dat had mij ontzettend veel stress gescheeld.
Nu moet mijn dochter vanmiddag nog wat voorwerpen (turnpakje, LOL pop en andere geestigheid) vinden en dan kan ze morgen aan de slag met haar eerste spreekbeurt.
Ze kijkt ernaar uit. En dat is natuurlijk hartstikke fijn. Dat komt wel goed.
Ik vraag mij intussen af hoe het gaat als ze een spreekbeurt moet houden over vulkaanuitbarstingen. Ik beloof je: tegen die tijd heeft ze al van mij geleerd hoe ze haar eigen fotocollage’s moet maken. Hoop ik.
Afbeelding: © sherrie smith | Dreamstime Stock Photos
Geef een reactie