‘Je hoeft niet te kijken hoor’, zei mijn jongste dochter toen ik vertelde dat ik tijdens een kijkochtend bij haar in de klas zou komen. Maar toen ik er eenmaal vanochtend was, vond ze het toch wel gezellig dat ik even meekeek in groep 1.
Huilpartij
Overigens zou mijn oudste dochter nooit zoiets opperen. Die vond het altijd gezellig als ik even een uurtje meekeek in de klas. Een nadeel? Dan wilde ze ook niet meer dat ik wegging. Binnen één minuut was er dan een huilpartij van jewelste.
Gelukkig wist de leerkracht daar dan altijd – gelukkig maar – raad mee.
‘Je was er vorig jaar ook al’
Mijn jongste dochter heeft daar minder last van. Afscheid nemen in de klas is al nooit een probleem en voor je het weet speelt ze ‘s middags weer bij een ander vriendje of vriendinnetje.
Een kijkochtend hoefde dan ook niet per se. ‘Je was er vorig jaar ook al.’ En dat had ze goed onthouden, want inderdaad vorig jaar – toen ze nog maar net meedraaide in groep 1 – was ik er ook.
Maar ik weet niet hoe dat met jullie is, maar ik vind het zelf heel gezellig. Je mag even meedraaien met de begin van de ochtend (hallo liedjes, kringgesprek en al die andere dingen) en je mag dan zelf nog even meehelpen – of mee spelen, wat jij wil – met de werkjes en de spelletjes.
Anderhalf uur vliegt voorbij.
Gezellig meekijken in groep 1
En dat was vanochtend niet anders. Overigens vond mijn dochter het toch wel gezellig dat ik er was. Zo gezellig dat ze vooral mijn hand beet hield en nou niet echt enthousiast was op het gebied van zingen en vertellen. ‘Op andere dagen heeft ze het hoogste woord hoor’, verzekerde de juf mij.
Geloofde ik meteen. Het voelt toch anders als je moeder naast je zit in de klas.
Maar met het doen van de werkjes ging het weer prima. Dobbelen en vervolgens strijkkralen tellen. Daar kon ik wel wat mee. Voor ik het wist was ik met vier kinderen – onder wie dochterlief – lekker aan het tellen. En aan het puzzelen, dat ook.
>> Ik ga trouwens zelf ook met die strijkkralen aan de slag. Leren ze echt op een leuke manier tellen.
‘Je mag ook wel blijven’
Voor ik het wist was het tien uur en was het tijd om te vertrekken. ‘Je mag ook wel blijven’, zei mijn dochter nog. Maar toen ik uitlegde dat dit niet helemaal de bedoeling was, vond ze het ook wel weer prima. Na een dikke knuffel vertrok ik weer.
Door het raam zag ik dat mijn dochter vrolijk aan het babbelen was met andere kinderen. Ze had het naar haar zin in de klas. Maar dat had ik inmiddels door na anderhalf uur. Is zo’n kijkochtend daar ook nog eens goed voor.
© 2020, Danielle Spoelstra. All rights reserved.
Geef een reactie