Afgelopen jaren gingen ik, mijn dochters en mijn ouders naar Terschelling. Maar Corona en andere dingen gooiden roet in het eten. Gelukkig lukte het mijn moeder om een fijn huis te boeken op Texel. En dat was bepaald ook geen straf. Wat zeg ik? Het was hartstikke leuk.
Geen succesvolle vakantie in 1984
Nu moet ik wel bekennen dat ‘t héél lang geleden was dat ik mijzelf terugvond op Texel. Ik vrees dat ik een jaar of vier was. Het was een rotzomer dat jaar, het regende de hele week, onze stacaravan was behoorlijk primair uitgerust en mijn vader had last van zijn rug.
Het was niet de succesvolste vakantie ooit.
Nieuwe kans
Maar hé, dat was 1984. Inmiddels had zelfs mijn vader zich hersteld van deze vakantie (zijn rug ook) en hadden hij en mijn moeder al een paar keer weer voet op Texel gezet. Weliswaar in een cabrio, maar Texel bleek opeens hartstikke leuk.
Alleen bleef Terschelling vakantieplek numero uno. Ook hartstikke leuk.
Tot Corona roet in het eten gooide en Terschelling even buiten bereik was. Maar op Texel was nog wel plek. Het was tijd voor een nieuwe kans.
Bleekerscoogh
En wat voor kans. Het was namelijk een huis op het kleine park ‘Bleekerscoogh‘ vlakbij bij De Koog. Een heuse aanrader. Denk aan ruime huizen met mooie terrassen, sauna’s en andere gezelligheid. Of het nu regende of niet, daar zou iedereen het een week uithouden.
Ik, mijn dochters en mijn ouders in ieder geval wel. En nee, mijn vriend was niet mee. Hij bleef thuis om op de dieren te passen, te werken en te klussen. Dat laatste is ook volop gebeurd. Waarvoor hulde.
Mijn dochters hadden het vooral naar hun zin in het speeltuintje achter hun huis. Er was een grote trampoline, een glijbaan, schommels en trekkers waar vooral mijn jongste dochters op rond crosste alsof ze een heuse boerin was.
En toen ze ook nog vaak speelden met een jongen die ook op dat park verbleef, was de pret compleet. Mijn jongste dochter verklaarde ‘dat ze nooit meer weg wilde van Texel.’
Vermaak
Intussen gingen we ook nog eens naar het terras in De Koog, bleek je prima te kunnen shoppen in Den Burg, bezochten we de zeehonden in Ecomare, was het strand even leuk als op Terschelling en haalden mijn vader oesters op in Oudeschild.
Maar die blogs volgen later.
Nog een keer naar Texel
Inmiddels zijn we thuis. Tot licht verdriet van mijn jongste dochter die ‘haar trekker’ moest achterlaten. Al is het thuis ook weer fijn. En in augustus gaan we nog een weekendje. Maar dan naar Landalpark Sluftervallei. Hopelijk hebben ze daar ook trekkers. En anders gaan we volgend jaar weer naar Bleekerscoogh. Wie had dat in 1984 kunnen denken?
© 2020, Danielle Spoelstra. All rights reserved.
Geef een reactie