Afgelopen weekend vierden wij Sinterklaas. Hartstikke leuk. Daarna zetten we de kerstboom op. Maar helaas was de kerstboomverlichting stuk. En dus moesten we naar het tuincentrum om nieuwe te halen. Daar ging mijn vriend helemaal los.
Kerstboomverlichting stuk
Nu moet ik er even bij vermelden dat ik niet in de allerbeste stemming ooit was. Eerst had ik met veel pijn en moeite de kerstboomverlichting in de boom aangebracht – ik voelde mijn innerlijke Lau steeds meer bezit van mij nemen – om vervolgens te ontdekken dat-ie het niet deed.
Je kan me niet meer sjaggo krijgen.
Naar het tuincentrum
Mijn vriend bekeek het van de optimistische kant. ‘Dan gaan we met z’n allen toch naar het tuincentrum?’ Dat leek mijn dochters ook een uitstekend idee. Mij niet. De dag na Sinterklaas, op een zondagmiddag, naar een tuincentrum? Dat was toch de hel?
Maar mijn vriend bleek onvermurwbaar. ‘Ja, maar dan koop ik straks dingen die niet goed zijn of die jij niet goed vindt en dan kan ik terug.’
Zat wat in.
Ik ben meegegaan. Het parkeerterrein was goed gevuld, maar zo druk was het ook alweer niet. Soms valt ‘t ook wel eens mee. En ook de kerstafdeling bleek heel aardig te zijn. Met mijn oudste dochter had ik bedacht dat de kerstboom dit jaar goud en zilver moest zijn. ‘Stijlvol,’ zei mijn oudste dochter nog.
Liefde voor kerstmeuk
Stijlvol. Die boodschap had mijn vriend even gemist. Zijn liefde voor kerstmeuk werd ter plekke in dat tuincentrum weer aangewakkerd. Voor ik het wist pakte mijn vriend een liggend rendier, een lantaarn met een kerstman en glitters en allerlei andere meuk.
Ik heb nog wel een foeilelijke kerstbus uit zijn hoofd weten te praten. Daar hebben we er namelijk al eentje van. En dat kreng maakt nog geluid ook.
Intussen koos mijn jongste dochter een foeilelijke stenen ijsbeer en had mijn oudste dochter een treinset met een kersttrein en een lichtgevend kerstkussen te pakken.
Ze mochten namelijk ieder voor twintig euro aan meuk uitgeven van mijn vriend. Dat maakte zoveel indruk dat ook mijn oudste dochter het begrip ‘stijlvol’ vergat.
Ik heb het laten gaan. Ik heb mooie kerstboomverlichting gekocht – daarvoor waren we er per slot van rekening – en stijlvolle ornamenten voor de kerstboom.
Iemand moet het doen.
Uiteindelijk zijn al die dingen – inclusief kerstmeuk – afgerekend. De favoriet van mijn vriend en de dochters? Dat foeilelijke rendier natuurlijk. Die ligt nu heel lelijk te zijn op het tv-kastje.
Ik troost mij met de gedachte dat ik in ieder geval kerstboomverlichting heb gekocht die makkelijk aan te brengen is. Daardoor is mijn innerlijke Lau weer tot rust gekomen. Alleen die kerstmeuk. Hopelijk gaat volgend jaar niet weer die kerstboomverlichting stuk op een zondagmiddag.
© 2020, Danielle Spoelstra. All rights reserved.
Geef een reactie