Een opgeruimde slaapkamer (ging dat maar zo soepel)

Vroeger was mijn oudste dochter een heus talent als het ging om rommel verzamelen in haar kamer, maar tegenwoordig spant mijn jongste dochter de kroon. Zonet hebben we samen haar kamer opgeruimd. Dat is gelukt. Ze heeft nu een opgeruimde slaapkamer. Al ging dat niet van harte …

Opgeruimd

En het was even wennen, want zoals ik al schreef, is mijn oudste dochter nu warempel best goed geworden in opruimen. Gisteren had ze zelfs haar eigen kamer onder handen genomen. Ze had ‘m een beetje anders ingedeeld, had haar bureau leuk ingericht en haar bed zag er zowaar opgeruimd uit. Waarvoor hulde. Dat vond mijn oudste dochter zelf ook. ‘Ik ben nu heel blij met mijn kamer.’

Ik ook.

Maar toen was de kamer van de jongste aan de beurt

Maar toen moest de kamer van de jongste dochter nog opgeruimd worden, want het was een heus rommeltje. ‘Kan ik ook niets aan doen hoor’, riep mijn dochter. ‘Doen mijn vriendinnen allemaal.’ Uhuh. Natuurlijk. Maar goed, opruimen moest ze toch. Welk excuus ze ook verzon.

Al snap ik dat een kamer opruimen voor een zesjarige iets lastiger is dan voor een negenjarige. Een beetje hulp is dan wel welkom. Het leek mijn jongste dochter dan ook een heel goed idee dat ik hielp. Al vond ze dat een kwartier later – toen ik mopperend een hele voorraad aan speelgoed onder haar bed had weg geveegd – een stuk minder leuk. Vooral toen ik zei dat veel van dat speelgoed wel even naar de kamer op zolder kon of dat sommige dingen – en dan heb ik het over kapotte dingen – weggegooid konden worden.

Mijn jongste dochter doet niet aan weggooien.

Dat werd even een kleine clash.

Het kwam goed met die opgeruimde slaapkamer

Maar een kwartier later – na een kleine interventie van haar vader – kwam ze weer naar boven en begon ze weer mee te helpen. Wat zeg ik? De kapotte dingen werden zowaar weggegooid, haar boeken legde ze keurig op een stapel en haar speelgoed heeft nu weer leuke plekken gekregen. Het is zowaar overzichtelijk.

Zonet keek mijn jongste dochter om zich heen en constateerde ‘dat het nu wel lekker opgeruimd was.’ Dat vond ik nou ook. We kunnen het wel. Al zal het nog wel even duren voordat mijn jongste dochter haar eigen kamer opruimt. Maar ach, dat zien we dan wel weer. Tenslotte heeft mijn oudste dochter net ook ontzettend haar best gedaan.

Zien we in de puberteit wel weer hoe het gaat.