Mensen, ik weet niet hoe het met jullie is, maar wat gaan de weken hard. Voor je het weet is er weer een week voorbij. En bij deze week hoort natuurlijk een nieuw dagboek. Ik heb dan ook Dagboek #5 voor jullie in de aanbieding. En ik beloofde vorige keer dat deze korter is dan de vorige. Sorry. Mislukt.
Het weekend
Het vorige dagboek sloot ik af dat die vrijdag het énorm sneeuwde. En in die sneeuw vertrokken wij die middag voor een familieweekend met mijn schoonfamilie naar Texel. Hoe dat was, lees je hier.
Gelukkig was er ook veel zon op Texel:
Maandag
Na dat familieweekend lag ik dus zondagavond om acht uur in bed met ‘De Kelder’ van Marc Raabe. Een dikke, vette aanrader trouwens. Maar dat terzijde, want ik ben héél vroeg in slaap gevallen. Dat was maar goed ook, want de volgende dag had ik een belangrijk sollicitatiegesprek.
Gelukkig voelde ik mij maandagochtend best wel weer oké.
Nadat we dat weekend al sneeuw, hagel én zon hadden gezien, werden we maandag getrakteerd op een énorm harde wind. En in die wind moest ik naar het station fietsen en met de trein (die massaal uitvielen door de wind) afreizen naar de plek van de afspraak.
Dat lukte. Het gesprek was pittig maar leuk en na een uurtje reisde ik terug naar mijn woonplaats, want de trein reed zowaar op tijd. Eenmaal op het station ben ik wel met de fiets aan de hand terug gelopen, want die wind was ongenadig hard.
Gelukkig had mijn jongste dochter geen tennis (iets met een kampioenschap voor volwassenen in de tennishal) en hoefde ik haar niet te halen en te brengen. Op dat soort dagen tel je dan toch je spreekwoordelijke zegeningen.
In plaats daarvan keek ik een film (‘Im Westen nicht Neues‘ is zó indrukwekkend. Gaat dat zien) en liet ik de boel de boel. Soms ook wel eens lekker. En naar buiten gaan? Met die wind? Ik dacht het niet.
Dinsdag
Dinsdag was de wind tenminste een béétje gaan liggen. Hoe dan ook, ik heb jongste dochter naar school gebracht (oudste dochter kan dat prima zelf) en ben lekker gaan bloggen voor Scriptgirl.nl, verwerkte een hoop persberichten die op mij lagen te wachten in mijn inbox en antwoordde op voorstellen tot samenwerking.
Intussen zocht ik nog bij de super naar boerenkool. Op verzoek van jongste dochter die daar énorm van houdt. Maar nee, geen boerenkool te vinden. Zou er een boerenkool tekort zijn?
Woensdag
Na al die wind was ik woensdag blij dat het mooi weer was. Droog en zonnig. Kijk mensen, zo komen we de laatste restjes van die winter wel door. Maar het was ook de dag dat er voor Provinciale Verkiezingen gestemd kon worden. En ja, dat heb ik gedaan.
Maar voordat ik ging stemmen, keek de hond mij heel verheugd aan. De lieverd dacht echt dat ik met hem ging wandelen. Helaas moest ik hem teleurstellen. Daar voelde ik mij zo schuldig over – ja, ik ben een watje – dat ik na het stemmen en een bezoek aan de super de hond heb aangelijnd voor een wandeling.
De man was zo blij. Al zie je dat niet echt terug op de foto:
En daarna had ik weer genoeg energie om weer veel te tikken. Intussen wachtte ik op dat telefoontje van dat sollicitatiegesprek. Was ik door of niet? En dan kun je maar beter lekker aan het werk blijven. Overigens kreeg ik aan het einde van de middag het verlossende telefoontje: ik was door naar de tweede ronde. Ik was blij. Want ook al word ik het niet, ik vond dit toch een grote opsteker.
En die avond? Die avond keek ik naar de uitslagen van de Provinciale Statenverkiezingen. Ik ging – dankzij die uitslagen (hallo BBB) – net iets te laat naar bed. Ik zal niet de enige zijn geweest.
Donderdag
Maar de volgende ochtend stond ik wel weer braaf naar mijn bed. De kinderen moesten naar school en ik had een waslijst aan klussen. Iets met commerciële teksten schrijven (ik kan geen tekst over een iPhone meer zien), bloggen en leuke huishoudelijke dingen. En oh ja, tussendoor keek ik ook naar de film ‘Bodies, bodies, bodies.’ op Netflix. Niet bijzonder, wel gelachen. Maar of dat nu de bedoeling was?
De dag vloog voorbij. Na school vonden mijn jongste dochter en ik zelfs boerenkool in de super. Drie maal raden wat wij aten die avond.
Vrijdag
Vrijdag was een lekker relaxte dag. Werktechnisch was het rustig en in de middag moest de fiets van oudste dochter opgehaald worden. Zij kreeg eerder namelijk de fiets van mijn moeder. Een prima ding, maar moest nog wel even opgepimpt worden bij de fietsenmaker. Dat hadden ze gedaan. En ja, de fiets ziet er nu prima uit. Met een kratje voorop, want dat schijnt er tegenwoordig bij te horen.
Maar leuk is het wel:
En aangezien er voorjaarskermis was in de stad, moesten we daar natuurlijk ook naar toe. Even voor de goede orde: ik ga nergens in. Ik haat attracties. Vooral als ze draaien, veel geluid produceren en alle kanten opgaan. Daar word ik misselijk van.
Dit is dan ook mijn idee van hel:
Gelukkig hadden mijn vriend en mijn dochters het wel naar hun zin in de attracties. En daar gaat het om. Daarna was er ook nog wijn in de kroeg. Daar word ik dan wel weer blij van.
Na een bezoek aan de visboer, fietste ik uiteindelijk op de fiets van oudste dochter naar huis. De reden? Ze vond de fiets te groot. ‘En dat vind ik eng!’ Oh jee. Eens kijken wat we daar komende dagen aan kunnen doen …
Zaterdag
Op zaterdagochtend was ik weer vroeg wakker (wat is dat toch?) en ging ik dus ook al vroeg met de hond uit. Het was dan wel weer lekker rustig. En hallo, de zon scheen. Het was zowaar niet koud. Ik werd er meteen blij van. En door die blijheid heb ik eenmaal thuis bergen was opgevouwen en weggewerkt.
Mijn vriend was ook vroeg wakker en dus gingen we naar de stad voor brood bij de bakker en besloten we kip en lamsbouten bij de Oosterse Markt te halen. Vervolgens deden we een rondje boodschappen bij de super en gingen we langs in het nieuwe huis van mijn schoonmoeder.
Eenmaal thuis maakte ik een marinade voor de lamsbouten en ben ik daarna buiten gaan zitten terwijl de meiden – ze waren eindelijk wakker, hoera – tekeer gingen op de trampoline. Het voelde een beetje als lente.
Deze meid heeft de héle middag staan springen:
En terwijl mijn vriend later nog de F1-kwalificatie van Max zag, maakte ik lamsbouten in de tajine. Met patat, dat ook. Het was lekker. Ook maken? Check even dit recept van de onvolprezen Kookmutsjes.
Na het eten keken we met zijn allen op de bank naar de film ‘Bon Bini: Judeska in tha house.’ Ik geef het toe: ik heb heel hard gelachen. En dat is best lekker op zaterdagavond.
Zondag
Op zondag was ik alweer vroeg wakker. Echt, volgens mij ben ik dat uitslapen helemaal verleerd. De hond was in ieder geval blij dat ik weer vroeg bij ‘m op de stoep stond. Daarna besloot ik dit blog te tikken, mijn jongste dochter aan te manen om haar sportoutfit aan te trekken (om elf uur heeft ze oefenwedstrijden bij de tennisclub) en ga ik straks die zolderkamer helemaal opruimen. Want binnenkort verhuist jongste dochter écht naar de zolderverdieping. Maar daar vertel ik je in een volgend blog meer over.
Fijne zondag allemaal!
Geef een reactie