Het was een tijdje geleden dat ik samen met mijn oudste dochter de Avond4Daagse liep (dank je Corona en studie), maar gisteravond waren we er weer. En hoewel ik er helemaal geen zin in had, was het uiteindelijk best leuk.
Eén avond Avond4Daagse
Nu moet ik er wel even bij vermelden dat we in het verleden alle vier avonden liepen. Dat deden we nu niet. Mijn oudste dochter wilde wel meedoen, maar dan één keer. ‘Dan kan ik ook nog een medaille krijgen zei ze. En dat is ook zo. Of je nu vier of één avond loopt, de kinderen krijgen hoe dan ook een medaille.
Handig geregeld.
Ouders
Maar wie ook wel een medaille mogen krijgen zijn de ouders. En dan heb ik niet over mezelf, maar over ouders die vier avonden lang gecommitteerd met allerlei drinken, tassen, buggy’s en andere dingen met hun kinderen gaan lopen. Soms met kinderen die aan het begin van de tocht al op de grond gaan zitten.
Ik geef het je te doen.
Geen zin
Ik ben trouwens niet één van die ouders. Ik hou niet enorm van die Avond4Daagse, want ik hou dan wel van wandelen, maar vooral wanneer ik met mijn overactieve hond lekker het tempo erin heb. Wandelen te midden van honderden mensen is niet direct mijn idee van lekker wandelen.
Ik had dan ook totaal geen zin toen oudste dochter riep dat ze toch wel een avond Avond4Daagse wilde doen. En aangezien mijn vriend bezig is met Project Tuinhuis (dat blog volgt nog), was ik de sjaak. Maar ja, alles voor de kinderen en dus ging ik maar mee.
Jongste dochter ging niet mee …
Nou ja, niet alle kinderen, want mijn jongste dochter had geen zin in die wandeltocht. Zeg tennistoernooi en ze staat vooraan de rij, maar wandelen? Nope, haat ze. In plaats daarvan heeft ze die avond geskeelerd met een klasgenootje. Dat was blijkbaar wel leuk.
Uiteindelijk viel het mee
Maar goed, ik had dus ook geen zin. Je moet per slot van rekening vroeg eten en dan om zes uur ‘s avonds op de fiets ernaar toe. Om je daarna in een overvolle drukke ruimte te verzamelen tot je kunt vertrekken.
Kijk maar:
Dat werd geen wijntje drinken in de zonnige tuin.
Oudste dochter had er wel veel zin in. Ze had het t-shirt van haar school aan, had een tas met lolly’s en cola en nam vooral een goed humeur mee. En toen we eenmaal aan het lopen waren, vond ik het eigenlijk ook wel gezellig. Vooral toen we redelijk vooraan liepen. Tussen mensen en kinderen die ook lekker het tempo erin hadden. Bovendien was de route best leuk, gingen we zelf nog een bejaardentehuis met zwaaiende, vrolijke bejaarden door en waren er meerdere muziekorkesten lekker bezig. Het was feest.
En opeens herinnerde ik mij weer dat een Avond4Daagse ook heel leuk kan zijn.
Volgend jaar weer?
Die vijf kilometers waren zomaar voorbij. Daarna haalde mijn oudste dochter haar medaille op en kreeg ze nog een ijsje. ‘Ik vond dit echt heel leuk,’ zei ze nog. ‘Volgend jaar weer.’ En dan ga ik waarschijnlijk weer mee. Eén avond dan. Je moet natuurlijk niet overdrijven.
Geef een reactie