Het was warm vandaag. En morgen schijnt het met een kleine 27 graden nog warmer te worden. En dat is lekker, maar mijn dochter raakt soms een beetje oververhit door de warmte. De oplossing? Een zwembadje natuurlijk. Al zorgt het soms ook voor problemen.
Opblaaszwembad
Nu zijn wij in het bezit van een groter zwembad, maar door allerlei werkzaamheden in de tuin is die nog niet in elkaar gezet. Daar heb je een middag voor nodig. En die tijd had ik niet. En mijn dochter al helemaal niet.
Gelukkig had mijn vriend onlangs bij de Action – net voor ‘t écht warm werd – een opblaasbadje op de kop getikt. Dat ding was binnen een handomdraai opgeblazen, water erin, emmers warm water erbij en plonzen maar.
Glijbaan in het zwembad
Overigens was dit de eerste keer voor mijn dochter. Ze had natuurlijk vaak genoeg in een zwembad gezeten, maar een eigen zwembadje met een laagje water waar ze zelf in en uit kon stappen? Nee, dat niet. Ze vond het geweldig. Al lag binnen een mum van tijd de helft van het water buiten het zwembad.
Vooral toen haar vader bedacht dat haar glijbaan ook prima in het zwembad kon. Mijn dochter wist niet hoe vaak ze van de glijbaan in het zwembad moest. Ik ben op een gegeven moment de tel kwijt geraakt. Want ja, ik hing er rustig bij op een stoel ernaast. Want kleine kinderen en zwembadjes zijn een prima match … Zolang ik er maar constant bij ben.
Gelukkig ging ‘t allemaal goed.
Maar hoe krijg je haar eruit?
Eigenlijk was er maar één echt probleem: hoe kreeg ik mijn dochter aan het eind van de middag in vredesnaam dat zwembad uit? Als mijn dochter ergens geen zin in heeft, dan zal iedereen het weten ook. En aan de lach op haar gezicht te zien, was ze nog lang niet van plan om die dag afscheid te nemen van het zwembad.
Mijn vriend kreeg genoeg van het getreuzel en pakte mijn dochter eruit. Dat werd niet gewaardeerd. Sterker nog, Wereldoorlog III stond – wat betreft mijn dochter dan – op het punt van uitbreken. Ze was boos. Razend. Furieus. ‘NEEEEEEEEEEEEEEEE!’ galmde het door de hele buurt. Arme buren.
Morgen weer
Het gehuil hield nog lang aan. En wat we ook tegen haar zeiden (‘morgen mag je weer zwemmen’), het hielp niets. Tot ze een bak pasta met vis voor haar neus kreeg. Pas toen werd ze stil. Al staat ze nu voor het raam naar het zwembad te zwaaien. ‘Daaaag!’ Het afscheid valt haar zichtbaar zwaar. Gelukkig wordt het morgen weer warm.
Benieuwd of ze dan aan het eind van de middag er vrijwillig uit wil. Ik denk het niet. Hopelijk nemen de buren het mij niet al te kwalijk.
Afbeelding: Daniëlle Spoelstra
Geef een reactie