Veel jonge ouders hebben frustraties en ergernissen. Niet door hun kinderen, maar vooral over de rompslomp die erbij komt kijken om moeder te zijn,’ was volgens de Telegraaf een uitkomst van een onderzoek die onder jonge ouders was gehouden. En stiekem begreep ik die ondervraagde ouders een heel klein beetje. Al zie ik er dan ook wel de humor van in.
in mijn pre-moederschapsperiode kon ik bijna zonder nadenken het huis verlaten. Sleutels, portemonnee, zonnebril en telefoon in de tas, jas aan en ik was klaar om te gaan.
Dat is nu wel anders.
Ten eerste moet die kinderwagen overal mee. Niet dat ik ervan baal, ik zou niet graag mijn baby constant op de arm willen dragen en van draagdoeken hou ik niet, maar onhandig is het soms wel. Vooral omdat meteen de achterbak van de auto vol zit. En dan hebben we het nog niet eens gehad over het in en uitklappen.
Mijn buurvrouw heeft daar trouwens een handige oplossing voor gevonden. Die legt gewoon het onderstel op de achterbank. ‘Dat past ook.’ En gelijk heeft ze, want het bespaart haar een hoop stress. Niet voor niets staat de kinderwagen met 55 % bovenaan de lijst van ergernissen in het onderzoek.
En dan moet er ook nog van alles mee voor de baby als je écht op pad moet. ‘Het survival pakket,’ noem ik het. En in dat pakket zitten standaard extra luiers, billendoekjes, billencrème, hydrofiele luiers, een plastic zak voor de luier, een extra setje kleding, een flesje met drinken, biscuitjes, potjes met eten, een lepel. speelgoed …
Geen wonder dat ik ALTIJD iets vergeet. Meestal pakt dat desastreus uit. Is er een hittegolf? Dan vergeet ik dat flesje met drinken. Zit de baby tot de nek in de poep? Dan ben ik of de luier, romper of een extra broek vergeten. En dus maak ik altijd maar een lijstje voor ik op pad ga.
Helpt trouwens wel. Een beetje dan.
En oh ja, staat die kinderwagen klaar en is dat survival-pakket gereed, dan moet – zeker in de winter – nog de jas, muts, sjaal en schoenen aan. Bij mijn dochter een enorm gehannes, vooral omdat ze het principe blijf-van-mijn-lijf zelf had kunnen uitvinden. En als het dan toch eenmaal gelukt is, komen we er 2 van de 3 keer achter dat ze in die paar minuten haar héle luier heeft vol gepoept.
Niet erg, maar levert zomaar een vertraging op van tien minuten. Met een beetje pech ontsnapt dan ook net de kat naar buiten, eet de leenhond het eten van de kat op en staat de postbode voor de deur met een pakketje.
Dit verhaal berust trouwens op waarheid.
Nee, dan ben je soms blij als je even thuis kan blijven. Al ergeren de ouders in dat onderzoek zich dan ook weer aan ‘t feit dat het huis bomvol staat met gebruikte babyspullen. Boxen, kinderstoelen, speelgoed, fietsjes, loopwagentjes, speelkleden … Het kan niet op. Gefeliciteerd: je huis is net een grote speeltuin geworden. En dan ook nog een speeltuin met veel spullen die maar een beperkte tijd ( hallo kinderwagenbakken, wiegjes en dozen babykleding) gebruikt worden.
Nee, een huis zoals je ziet in de IKEA-gids of VT Wonen zit er even niet meer in. Maar goed nieuws voor al die gefrustreerde ouders: kinderen worden groot. En dan kunnen die spullen ook deels weer weg. Want dit is een fase. Vooral een fase waar je later vreselijk hard om moet lachen. Hoewel, dat kan ik nu al. Hopelijk kunnen die gefrustreerde ouders dat ook.
Geef een reactie