Net toen ik dacht dat we het even gehad hadden met al die griepjes, virussen en ontstekingen, is het terug. As we speak ligt mijn dreumes na een onrustige nacht nu in haar bedje te snurken. Want ja, ze is weer ziek. En ik vind het toch een partij zielig voor dat kleintje.
Buikgriep
Dat ze ziek kon worden, was niet zo verwonderlijk. Al een tijdje waart hier buikgriep rond. Mijn peuter klaagde al eerder over ‘pijn in haar buik’ en ook mijn vriend voelde zich niet helemaal jofel. Met mij en de dreumes ging het vooralsnog oké. Nou ja, behalve die tanden dan. Die zaten mijn dreumes nog steeds dwars.
En toen begon ‘t weer …
Tot gisteren. Toen had mijn dreumes verhoging. Het slapen ging minder, maar dat drinken en eten ging er nog wel prima in. Tot gisteravond. Een poging om haar een vermalen kinderaspirientje met water te geven ging over in kokhalzen. En toen gaf ze over. En niet zo;n beetje ook.
Maar daarna sliep ze wel meteen. Alsof ze zelf ook blij was dat ze ervan verlost was.
Tot een uur of twee. Toen begon de ellende. Koorts, huilen … Het hield niet op. Gelukkig hielp in eerste instantie een flesje met limonade. Toch werd ze daarna weer wakker. En nog een keer. En nog een keer. En nog een keer. Ik zweer je, ik hoorde het zelfs borrelen in haar buik. Dat zat d’r nogal dwars. Ze huilde net zo lang totdat ik met haar op schoot maar weer naar Bumba-filmpjes keek.
Je kunt zeggen wat je wil, die clown kan ik nu wel schieten, maar Bumba om drie uur ‘s nachts helpt. Iedereen gaat d’r van gapen.
Hallo zetpil
Alleen moest er toch wat te vinden zijn om te zorgen dat mijn dreumes wat minder last had. En toen wist ik het: ik had nog zetpillen voor kinderen liggen. ‘Zetpillen?’ zei mijn vriend slaperig. ‘Maar Liv wilde dat nooit.’ Dat klopt, mijn oudste maakte van een zetpil altijd een heus drama. Ze spartelde en gilde net zo lang totdat die pil er gewoon weer uit was.
Niet te doen.
Maar hé, het ene kind is het andere niet. Misschien zou mijn jongste het wel accepteren. En dat deed ze. Stomverbaasd was ze wel. Maar het bleef erin. Een half uur later sliepen we more or less. Heel langzaam werd ze rustiger. Tot ze lekker sliep.
En nu?
Vanochtend was de koorts weg. Gelukkig. Maar – je verzint het niet – moe was ze wel. Om negen uur ‘s ochtends lag ze d’r alweer in. Met een nieuwe zetpil. Eindelijk slaapt ze rustig. Straks haal ik d’r uit. Hopelijk voelt ze zich dan een stukkie beter. En anders bel ik de huisarts. Zal je zien dat het weer die oren zijn.
Maar eerlijk? Ik heb het gehad met al die virussen en ontstekingen. En van Bumba filmpjes kijken om drie uur ‘s nachts. Dat ook.
Geef een reactie