De jongste dochter wilde begin dit jaar verhuizen naar de zolderkamer. Dat werd nogal een gedoe door Project Tuinhuis, opruimen en troep. Veel troep. Maar het is gelukt: jongste dochter is verhuisd en slaapt nu op de zolderkamer. Maar dat ging niet zonder slag of stoot.
>> En nee, oudste dochter wilde toch niet naar de zolderkamer verhuizen
Heel veel troep
Wij hebben namelijk heel veel troep op zolder staan. Alles wat overbodig was op de begane grond en de eerste verdieping, werd naar de zolder gebracht. Veel speelgoed, kleding, boeken en allerlei ander spul waarvan ik was vergeten dat we het hadden. Uit het oog, uit het hart. Zoiets.
Verschrikkelijk. Ik weet het.
Maar goed, dat spul moest dus allemaal opgeruimd worden. Vond ik dan. Vooral omdat de oude kamer van jongste dochter ook nog eens uit elkaar dreigde te ploffen door het vele spul. Ergens moest ik wel orde in de chaos scheppen.
In de bloedhitte opruimen
En dus stond ik een paar weken geleden – in de bloedhitte – de zolder op te ruimen. Met als resultaat talloze vuilniszakken met kleding, dozen met speelgoed die straks naar de speelgoedbank gaan en allerlei ander spul dat weggaat.
Het was warm. Heel erg warm. Maar uiteindelijk was het redelijk opgeruimd, schoon gemaakt en kon mijn vriend alvast de kast, het bureau en ander leuks van die vreselijk rommelige kamer van jongste dochter naar de zolderkamer brengen.
Dat was fase 1.
Fase 2
Toen kwam fase 2. Het bed. Dat moest naar boven. En de – ik overdrijf niet – honderden knuffels. We zijn er een zondagmiddag mee bezig geweest toen het gelukkig iets koeler was. Met de Wimbledon-finale op de achtergrond. Omdat ik heel kalm word van het geluid van tennis, maar dat terzijde.
En die kalmte had ik wel nodig, want daarna moest die oude kamer opgeruimd worden. En ik kan je vertellen dat een achtjarige enorm veel kan verzamelen. Teveel. Maar na een uurtje of wat zag de kamer eruit als een soort van opgeruimde toestand.
Slapen
Intussen was mijn oudste dochter druk bezig om haar zus te helpen met het inrichten van de zolderkamer. En hoewel er nog genoeg te doen is (hallo wanddecoratie), lukte dat. En dus kon mijn jongste dochter diezelfde nacht daar nog slapen. Een historisch moment. Iets met kleine meisjes worden groot, want dat slapen ging prima. ‘Ik moest wel even wennen, maar daarna ging het oké’, zei ze de volgende ochtend. En dat is goed nieuws.
Iets minder goed nieuws? Er moet nog een ontzettend grote kledingkast van de zolder naar de oude kamer van jongste dochter. Maar daar denk ik pas na de vakantie in Frankrijk weer over na. Ik heb het namelijk wel even gehad met opruimen. Zeker in de bloedhitte.
Geef een reactie