Vanochtend vroeg schalde K3 al door dit huis. De oorzaak? De K3 microfoon die mijn peuter op Pakjesavond had gekregen. Ik kan je vertellen: ik was meteen wakker. Zo’n K3 microfoon is effectiever dan een wekker. Gelukkig maakten de andere cadeautjes wat minder geluid en was ‘t ook nog eens een héle gezellige avond met mijn schoonfamilie.
Voor het eerst weer écht Sinterklaas vieren
Nu moet ik eerlijk bekennen dat het mijn eerste ‘grotere’ Sinterklaasavond sinds tijden was. Ooit, en dan heb ik het over de kleuterschool en een deel van de lagere school, vierden we wel uitgebreid Sinterklaas. Maar dat werd door mijn ouders en ondergetekende al snel ingeruild voor kerst.
Daarna vierde ik het nog een aantal keer met vrienden tijdens mijn studententijd in Amsterdam, maar toen er ruzies werden uitgevochten in gedichten en het slachtoffer in kwestie een slacentrifuge kreeg (‘jij weet mensen ook altijd heel goed uit te wringen’) zijn we daar maar mee gestopt.
De peuter is er nu …
Maar ja, nu zijn er kinderen. Dan hoort Sinterklaas er stiekem toch een beetje bij. Vorig jaar deden we al een poging maar toen was de peuter ziek en behoorlijk bang voor die gekke sint en z’n pieten. Maar nu de peuter drie is, gaat ze zowaar – evil ouders dat we zijn – in Sinterklaas geloven. Niet dat ze dit jaar bijzonder onder de indruk is van de man, je kunt niet alles hebben.
Wel had ze enorm veel zin in de cadeautjes. I can’t blame her. Dat was vroeger voor mij ook ‘t absolute hoogtepunt.
Naar de familie
Mijn vriend bedacht overigens dat we dit jaar wel Sinterklaas konden vieren met zijn familie. Normaal gesproken geeft mijn schoonmoeder de kinderen altijd kerstcadeaus, maar omdat wij dit jaar er niet zijn op Eerste Kerstdag ( we wisselen het af op Eerste Kerstdag: het ene jaar bij mijn familie, het andere jaar bij de schoonfamilie) was Sinterklaas nu bijzonder handig.
En nog leuker? Het kon gevierd worden in het nieuwe appartement van mijn schoonzusje in Groningen. Had nog één voordeel: in Groningen bezorgen ze van die hele grote partypizza’s ( dank je wel studenten) aan huis. Goed nieuws voor mijn vriend die nogal een grote eter is.
Alleen was mijn peuter nogal bezorgd. Want hoe moest Sinterklaas nou weten dat die cadeautjes naar haar tante gebracht moesten worden? We zeiden maar dat haar oma dit allemaal al geregeld had met de Sint. Probleem opgelost.
‘Waar is dat andere cadeautje nu?’
Vol goede moed en met haar pietenmuts op, ging mijn peuter mee naar Groningen. En eenmaal bij de familie thuis werd ze redelijk snel daarna aan het werk gezet. Er waren namelijk cadeautjes door haar oma en tante verstopt in de kamer en iedere keer dat ze zes gooide, mocht ze een cadeau zoeken.
Dat ging voorspoedig. Tot plus minus het vierde cadeautje.
‘Waar hebben we dat andere cadeautje nou verstopt?’ zei mijn schoonmoeder tegen haar dochter. Ze wisten het niet meer. Intussen had ik mij al verslikt in een slok wijn van het lachen. Ik geef het eerlijk toe: ik hou van dit soort dingen. Zou mij ook kunnen gebeuren. Sterker nog, als ik zoiets had gedaan, was ik geheid vergeten hoeveel cadeautjes ik verstopt zou hebben en waar ik ze verstopt had.
Het vierde cadeautje is overigens gevonden. Het vijfde cadeautje bleef spoorloos.
Zak van Sinterklaas
Waarschijnlijk zat-ie in de grote zak van Sinterklaas die na een luide bons op de deur ( het broertje van mijn vriend legde echt zijn hart erin) in de gang
stond. Daar zaten nog héél véél andere cadeaus in. Niet alleen voor de peuter en de baby, maar ook voor ons ( ik ben nog steeds heel gelukkig met mijn kookboekstandaard en bijbehorende makkelijke kookboeken).
Frozen jurken en K3 microfoons
Al was mijn peuter na een half uur nog het allergelukkigst. Ze kreeg namelijk een ‘Elsa’ jurk van Frozen. Haar favoriete prinses. Natuurlijk moest het ding meteen aan. De lieverd dartelde er vrolijk in rond. Toen ze ook nog een roze Disney horloge, een pratende Minnie Mouse en een lichtgevend kussen kreeg, was ze dolblij.
Tot de K3 microfoon werd uitgepakt. Dat was de bom. Dat ding ( waarin ook nog vijf K3 liedjes staan voorgeprogrammeerd) was meteen een hit. Het duurde maar even of ik moest samen met mijn dochter K3 liedjes blèren door dat ding.
Een half uur later waren ook een aantal volwassen mannen ermee in de weer. ‘EYOOOOOOO’ brulden mijn vriend en andere mannelijke familieleden. Mijn peuter zag er op dat moment vooral heel geschokt uit. En zo verslikte ik mij weer in de wijn. Van het lachen welteverstaan.
Gelukkig voor mijn dochter arriveerde de pizza. En nadat we veel stukken naar binnen hadden gewerkt, was ‘t tijd om naar huis te gaan. In de auto sukkelde mijn peuter in slaap. Maar niet voordat ze had gezegd ‘dat ze thuis wilde zingen met de K3 microfoon.’
Hallo microfoon
Dat gebeurde, zoals je vast al begreep, pas vanochtend. In haar Elsa jurk natuurlijk, want dat ding moest ook meteen aan. Ik heb K3 in Concert opgezet en vervolgens is ze vooral in de weer geweest met die microfoon. Een voordeel voor mij: ik was meteen wakker. Die microfoon zorgt namelijk voor veel geluid. Maar dan ook echt voor veel herrie.
Maar hé, dat kon mij stiekem ook weer niet zoveel schelen. Daar was Sinterklaas net iets te gezellig voor. Volgend jaar weer. Ik ben alweer helemaal in de stemming. Daar wil ik best een K3 deuntje voor blèren in die K3 microfoon. Het is tenminste geen slacentrifuge.
Geef een reactie