Het is ongelofelijk, maar op de dag dat Code Rood werd afgegeven in onder meer de provincie Friesland blijft mijn straat, oprit en tuin in Sneek ijzelvrij. Een paar straten verderop is het weer spekglad. Behoorlijk gevaarlijk ( iets met valpartijen en ongelukken). Al vinden de kinderen in de buurt ‘t natuurlijk fantastisch.
Stiekem wist ik vanochtend vroeg al hoe laat het was toen ik binnen hoorde hoe mijn vriend buiten fanatiek de autoruiten aan het krabben was. ‘De auto zat van boven tot onder in de ijs’, zei hij later grappend. Daarna is-ie zonder kleerscheuren in de auto naar zijn werk in Heerenveen geglibberd. Daar leek het vervolgens wel alsof het Oudjaarsdag was. Zo weinig collega’s was ‘t gelukt om het werk te bereiken.
Gelukkig hoefde ik vandaag nergens naar toe. En dinsdag is juist de dag dat mijn peuter niet naar het kinderdagverblijf en de peuterschool gaat. Dat is maar goed ook, want vanochtend kreeg ik al een mailtje van het kinderdagverblijf dat ze waarschijnlijk die dag niet open gingen.
Dat gold ook voor de scholen hier in de buurt. ‘Ijzelvrij’ noemen ze dat. Omdat daar ook verschillende leerkrachten ‘t niet lukte om de school te bereiken en de schoolpleinen spiegelglad waren.
De kinderen zijn er niet rouwig om. Overal duiken filmpjes op van kinderen die glijden op het schoolplein en – vooral in andere delen van het noorden waar het nog veel gladder is – schaatsen en sleeën op straat. Ik geef ze groot gelijk. Sjaal om, goede laarzen aan en glijden maar. Ik had ‘t ook het einde gevonden als kind. De buurtkinderen hoorde ik vanmiddag gillen van plezier. Ik bedoel maar.
Zo hebben ze ook veel schaatspret in Drenthe:
Als volwassene vind ik het iets minder. Ik ben niet zo van de spekgladde oppervlaktes. Dat is alleen leuk op de schaatsbaan en zelfs daar kom ik nooit. Mijn peuter heeft er ook niet echt zin in. Zij is alleen maar met mij naar buiten geweest om mee te helpen om vetbollen voor de vogels op te hangen in de tuin.
Dat kon makkelijk in die ijzelvrije tuin.
De kater had trouwens ook wel zin om naar buiten te gaan. Meneer deed één rondje door de tuin en daarna vluchtte-ie weer naar binnen. Dus je begrijpt: wij zitten met z’n allen lekker binnen. Al is het wel even wachten op vriendlief die straks weer van Heerenveen naar Sneek gaat rijden.
En hoe leuk ook, van mij mag het straks wel weer overgaan. Al zit het er dik in dat we morgen nog zo’n dag krijgen. Oh well, hopelijk blijft mijn tuin dan nog steeds ijzelvrij. En anders wordt het toch echt schaatsen voor ons. Krijgen we nog meer filmpjes van schaatsende kinderen. Dat is dan wel weer gezellig.
Geef een reactie