Sinterklaas hebben we weer achter de rug en dat is fijn. De kerstboom kan namelijk weer opgezet worden. Ik ben dol op kerstbomen, echt waar. Maar sinds ik twee Bengaalse katten en een kind heb ( ze gedragen zich min of meer hetzelfde ) wordt het optuigen van een kerstboom een stuk ingewikkelder. 
Ik ben nogal van die leuke, breekbare ballen en figuren in de boom. Vroeger geen enkel probleem. Ik kon die ballen en dingen hangen waar ik wilde. En afgezien van een dronken ex die letterlijk op de boom viel, was er voor de rest niets aan de hand.
Totdat ik en vriendlief besloten twee Bengaalse katten in huis te halen. Het zijn schatten, maar wel schatjes die héél véél slopen. Het eerste jaar – ze waren nog kittens – lanceerde de kater zich regelrecht in de boom. Minstens drie ballen kletterden kapot. De ander maakte het er een sport van om de onderste ballen uit de boom te krijgen. Slaagde ze trouwens ook redelijk in.
Niet leuk voor de verzameling.
Daarna ben ik voorzichtig al overgestapt naar plastic ballen en kerstdingen op knijpertjes. Vooral die laatste dingen worden intens gehaat door de katten. Vooral omdat ze die dingen niet los krijgen. Hoe hard ze ook proberen. En geloof me, ze doen echt hun best.
Het bleek de ideale voorbereiding op een nieuwsgierige dreumes die in eerste instantie niet zoveel met die kale kerstboom had. ‘Lelijk ding,’ zag je haar denken. ‘Wat doet die hier nou in de kamer?’ Totdat ik vanochtend het ding optuigde en ze de eerste breekbare ballen in haar handje had. ‘Bumba,’ riep ze blij. Even ter verduidelijking: Bumba staat in de belevingswereld van mijn dochter voor alles wat leuk, mooi en lief is.
Ik kon het er nog net op tijd uit grissen.
En dus leek het me erg verstandig om alle breekbare dingen hoog in de boom te hangen en het plastic spul plus de dingen op knijpers onderin te prutsen. Ging hartstikke goed. Ik was echt trots op mezelf. En nadat dochterlief een minuut of wat had gespeeld met een plastic rendier ( heb ik ooit veel te veel geld voor betaald in De Bijenkorf) leek ze de interesse te verliezen.
Met nadruk op léék.
Eenmaal in de keuken hoorde ik gerinkel. Dat bleek een kat te zijn die zich vanaf de boekenkast had gelanceerd in de boom. Alweer. Dochterlief stond intussen op haar tenen om alle ballen eruit te halen.
Ik ben niet boos geworden. Ik heb drie keer gezucht, de schade opgeruimd en de spullen terug gehangen. Dochterlief heb ik afgeleid met Bumba en ik heb een wijntje gepakt. Want dat doe je op dit soort zaterdagen.
En na dit wijntje besloot ik dat wij helemaal geen kindvriendelijke boom hadden. Katvriendelijk is-ie ook niet. En dus heb ik een ding besloten: volgend jaar neem ik een kunstkerstboom met ballen die je kunt vastlijmen. Lijkt me handig. Lijkt me een ideale kerstboom. Al zullen de katten en dochterlief er vast anders over denken.
Afbeelding: Daniëlle Spoelstra
Kinderen en katten leren je wel wat ‘geduld en berusting’ betekent 🙂
Dat is waar. Nu moet ik wel! 😉