Het eerste huishoudelijke klusje dat ik vanochtend deed was het aanzetten van de wasmachine. De wasmachine is momenteel echt mijn beste vriend. En hoe zielig, deze vriend moet altijd klaarstaan terwijl-ie al overuren draait. Ik kan me namelijk niet herinneren dat ik ooit zoveel heb gewassen. Met dank aan mijn kind.
Hoe doe je dat als je meer kinderen hebt?
En ik heb nog maar één kind. Hoe doen mensen met vier kinderen dat? Laten zij iedere dag hun wasmachine meerdere malen draaien, sparen ze het op of dragen kinderen twee dagen lang dezelfde outfit?
Want zeker als ze ouder worden, moet er sport- en badkleding gewassen worden. Spijkerbroeken die het buiten spelen maar ternauwernood hebben overleefd, moeten er ook in. Net als schattige shirtjes die onder de chocoladevlekken zitten.
Een leven zonder wasmachine
En – die vraag is misschien nog veel prangender – hoe deed mijn Friese beppe dat? Ze had dertien kinderen, maar in het begin nog geen wasmachine of droger. Hell, ze deed het zelfs zonder centrifuger. Die vrouw moet dag en nacht hebben gewassen. Geen wonder dat ze nooit een boek las. Die tijd was er niet.
Hallo Dasty!
Dan heb ik het een stuk makkelijker. Het enige dat ik hoef te hoef is de was te scheiden ( ik ben een wasfreak – wit moet bij wit, bont bij bont en handdoeken apart), wasmiddel toe te voegen ( ik heb zeker vijf verschillende soorten) en het ding aan te zetten.
Vooruit, misschien moeten sommige vlekken nog wel eens – ik haat het woord – ‘voorbehandeld’ worden. Maar dankzij een geweldige tip heb ik daar nu Dasty voor. Dat zijn enorm goede schoonmaakmiddelen die je voor een zacht prijsje koopt bij de … Wibra.
Driewerf hoera voor de Wibra.
Irritante vlekken
Mijn dochter is namelijk een ontzettend knoeierd. ‘s Avonds vliegt de spaghetti, aardappelen, spinazie of rode kool mij zelfs om de oren ( het zit soms zelfs – zucht – op de muur). Daar kan ik nog wel tegen, maar die vlekken … Die vind ik irritant.
Al vind ik mandarijnen- en sinaasappelvlekken het meest irritant. Vooral als ze op een wit shirtje zitten. Mijn dochter en vriend vinden namelijk dat witte shirtjes daar heel geschikt voor zijn. Je begrijpt: dat is het punt waar de Dasty uit de kast wordt getrokken. Even inspuiten, in laten werken en wassen maar.
Trouwe vriend?
Ik was maar een keer echt in paniek. Dat was toen mijn wasmachine rare geluiden begon te maken terwijl er nog een hele hoop was op ‘m lag te wachten. ‘Doe me dit niet aan!’ riep ik tegen de wasmachine. En alsof-ie me kon horen, verdween het geluid na een paar minuten.
Ja, af en toe heb ik ergens een steekje los. Net als mijn wasmachine blijkbaar.
Ik ben er nog steeds niet helemaal gerust op dat het ding ‘t blijft doen. Ik heb dat ding echt nodig. En tuurlijk kan ik een nieuwe kopen als deze wasmachine kapot gaat, maar dat vervangen duurt zomaar twee dagen. Niet onoverkomelijk, maar lastig is het wel. Ik denk dat ik mijn wasmachine maar even een schouderklopje geef. Misschien wil-ie dan nog heel lang mijn vriendje zijn.
Afbeelding: Danielle Spoelstra
© 2014, Danielle Spoelstra. All rights reserved.
Geef een reactie