Geen idee hoe het komt of wat het heeft veroorzaakt, maar mijn dochter is al een tijd lang gefascineerd door klokken en horloges. ‘Klokka’, roept ze vrolijk als ze een horloge of klok ziet. For the record, mijn dochter is nog niet eens twee.
Vreemde passies
En ja, ik had wel gehoord dat meer kinderen al op jonge leeftijd een fascinatie voor een bepaald onderwerp ontwikkelen. De één heeft het met auto’s, de ander met treinen, nog één met poppen en weer iemand – zoals een neefje – heeft een passie voor bruggen.
Maar klokken? En horloges? Zo’n kind kende ik nog niet. Nu wel.
‘Klokka?’
Het begon een tijdje geleden toen ze gefascineerd naar het horloge van haar vader keek. ‘Klokka’, riep ze. ‘Hoorde ik dat goed?’ vroeg mijn vriend verbaasd. Ja dus. Maar het werd pas écht liefde toen ze even het horloge om mocht en daar trots mee rondliep. En waar ze normaal gesproken erg goed is in het slopen van dingen, was ze erg zuinig op het horloge.
Maar daar bleef het niet bij.
Ook de ‘gewone’ klokken’ zijn een bron van inspiratie. Zo wijst ze mij nu op kerkentorens met klokken en kijkt ze tegenwoordig altijd rond in cafés, restaurants en andere etablissementen of ze een klok ziet. Mocht ze ‘m ontdekt hebben, dan wordt iedereen erop gewezen. Van de ober tot de toevallige passant.
Gelukkig vinden ze dat van een peuter nog schattig.
Boekjes over de tijd
Maar daar houdt het niet mee op. Ze heeft tegenwoordig ook boekjes die gaan over klokken en tijd. Vindt ze ook heel gezellig. Al heeft ze geen idee hoe laat het is, aan de kartonnen wijzers wordt fanatiek gedraaid.
‘Ze is vast in een vorig leven klokkenluider geweest’, grapte mijn vader al tijdens een weekend weg. Dat kan. Geen idee. Van mij heeft ze die fascinatie in ieder geval niet geërfd. Ik kom vooral vaak te laat. Maar da’s weer een andere blog.
Een kinderhorloge voor mijn dochter
Mijn moeder heeft in ieder geval al handig ingespeeld op de fascinatie van mijn dochter. Zij heeft dit weekend twee kinderhorloges besteld. ‘Ah joh’, zei mijn moeder. ‘Kost niets en zij is er hartstikke blij mee.’ Een dezer dagen zullen de horloges vast geleverd worden. Dat zal ongetwijfeld een hoogtepunt worden in mijn dochter’s bijna tweejarige bestaan.
Tenzij de fascinatie dan weer ingeruild is voor een passie voor bruggen. Met die tweejarigen weet je het nooit.
Nu ben ik nieuwsgierig: hebben jullie kinderen ook van die opmerkelijke fascinaties voor bepaalde dingen? Vertel!
hahah grappig en om te lezen dat mijn dochter van nog geen 2 jaar niet de enige is. ze slaapt zelfs met een batterijloze kinderwekkertje. die ze vasthoud alsof het een knuffel is…
Wat lief, jouw dochter heeft die fascinatie ook! Hoe schattig!
Hahaha, nu twee jaar later heb ik een 2 jarige en die is precies zoals je je dochter beschrijft. Het is gewoon te extreem. Zelf een klokkenkamer heeft hij inmiddels verzameld. Hoe gaat het nu met je dochter? Zijn de klokken er nog?
Fantastisch! Een heuse klokkenkamer, wat leuk!
Mijn dochter is inmiddels vier en de fascinatie voor klokken is nog maar een heel klein beetje blijven hangen. Ze blijft het wel leuk vinden. Al heeft Frozen en al die andere dingen nu ook een plek ingenomen 😉 Stiekem vind ik dat toch een beetje jammer. Die klokken en horloges waren zo vermakelijk!