Project Kerstboom: hallo discoboom

Het is ieder jaar weer een klein wonder, maar het is gelukt: onze kerstboom staat. Nou ja, stáát? Het kreng staat weer scheef, op last van de peuter moesten er foeilelijke roze slingers in en we hebben knipperende lichtjes. Het is meer een discoboom dan een kerstboom …

Bijenkorf boom
En nee, dat was niet het plan. Natuurlijk niet. Diep in mijn hart wil ik zo’n boom zoals je ze in de Bijenkorf ziet: hip of juist klassiek en stijlvol. Kaarsrecht staan ze. Logisch ook, want die dingen zijn hartstikke nep. But who cares, een kerstboom is een kerstboom.

Kunstvariant
Vind ik dan. Mijn vriend moet niets hebben van de nep-varianten. Hij haalt liever een echte bij de plaatselijke kerstbomenboer, inclusief naalden en een houten kruis waar mijn vriend het ding vervolgens op slaat (klinkt wel heel symbolisch, realiseer ik mij nu). Het is ‘het gevoel’ en ‘die bijbehorende geur’ zegt-ie altijd met enige trots. De opmerking ‘voor die geur heb je spuitbussen’ werd niet gewaardeerd.

Weer een scheve boom?
En dus haalde mijn vriend zaterdagochtend de kerstboom op. Dan konden de peuter en ondergetekende ‘m namelijk na 5 december optuigen. Dat is namelijk nog iets waar mijn vriend voor staat: je zet pas de kerstboom op na Sinterklaas. Iets met stap voor stap dingen doen.

De dag na Sinterklaas wordt wel goed gekeurd.

Maar goed, even terug naar die boom. Het was een mooie boom. Echt waar, had-ie goed uitgezocht. Nu maar hopen dat de boom niet scheef stond op dat houten kruis. Vorig jaar stond-ie namelijk scheef, het jaar daarvoor ook trouwens. En nu? Nu staat-ie weer scheef. Alleen omdat-ie niet zo scheef staat als anders, heeft mijn vriend het zo gelaten. ‘Hier doen we het mee’, besloot hij.

Intussen klapte de peuter in haar handjes. ‘Gaan we ‘m versieren?’

Kerstspullen foetsie
Dat was in den beginne nog een klein probleempje, want nooit, nooit, noooooit loopt iets gesmeerd op zo’n KerstboomOpzetDag. Dit keer was ik alle kerstspullen kwijt. Kast na kast spitte ik uit. Maar geen kerstspullen. Nou ja, op een paar roze ballen en een roze slinger na. En wie ontdekte die wanstaltige dingen ook? Juist, de peuter. ‘DIE WIL IK IN DE BOOOO-HOOOOM!’

Het laatste restje hoop dat ik dit jaar wel zo’n mooie hippe, trendy Bijenkorf boom zou hebben, vervloog. Want als mijn peuter iets in d’r hoofd heeft, dan blijft het daar. Ik wist dat ik de slag om de roze slinger ging verliezen.

Intussen waren die andere kerstspullen nog steeds zoek. Mijn vriend wist het gelukkig na enig nadenken wel. ‘Die doos staat waarschijnlijk op de vliering.’ Oh ja, de vliering. Dat ding waarvan ik altijd vergeet dat we ‘m hebben. Dat ding. Daar stond de doos trouwens ook.

Lichtjes
En verrek, daar zaten ook nog lichtjes in. Fantastisch. Vooral omdat ik eerst die snoer lichtjes helemaal uit elkaar kon pluizen. Maar weet je wat er gebeurde toen ik ze in de kerstboom zou hangen? ‘Er zijn ook andere lichtjes’, zei vriendlief. ‘Die zijn leuker.’ En hij ging ervan door om die lichtjes op te zoeken.

Ik was even in verwarring. Waarom waren die andere lichtjes nou per se leuker? Ik kon het mij niet meer herinneren. Licht geërgerd was ik inmiddels wel. Als mijn vriend die bijzondere lichtjes zo nodig wilde, dan moest hij ze ook maar zelf erin doen. Dat deed hij overigens zonder morren.

Vijf minuten later wist ik weer waarom die lichtjes niet bij de rest van de kerstspullen lagen. Dat had een reden. Ik had ze ooit met opzet verstopt, want eze lichtjes KNIPPEREN. Dat is heel leuk in een plek als – om maar wat te noemen – Plopsaland, maar thuis? Nee. Maar het was te laat. De krengen zaten er al in. Het was nu al een discoboom.

Gelukkig waren het witte lichtjes.

Het enige dat ik nog kon doen was tegen mijn vriend te zeggen dat die andere streng lichtjes er dan ook wel in kon. Hallo zeg, ik had niets voor niets die streng uit elkaar getrokken. Dat deed-ie ook zonder te klagen. Zijn favoriete lichtjes zaten al in die kerstboom, de rest was pure winst.

Slingers
Alleen kreeg-ie helemaal een grijns op zijn gezicht toen-ie zag waar de peuter mee rondliep. Dat was de roze slinger die ook al jaren in de ban was gedaan. Sterker nog, afgelopen jaren kwam er geen enkele slinger meer de kerstboom in. Maar verrek, waar kwamen opeens die zilverkleurige slingers vandaan? Oh shit, leefden die nog? Verrassing! Die had de peuter ook gevonden. ‘MAMA, OOK IN DE BOOM!’

Dat was het moment dat ik definitief afscheid heb genomen van de hippe Bijenkorf boom. Dat gaat in geen miljoen jaar hier meer lukken. En daarom heb ik met een zucht de slingers opgehangen. Het resultaat? Een scheve discoboom met foeilelijke slingers en knipperlichtjes. Maar goed, hij staat. Tot plezier van de kinderen en de katten  (die gelukkig meer geïnteresseerd waren in het spotten van vogeltjes) en mijn vriend.

Zal je zien dat die boom volgend jaar nog erger wordt.