De afgelopen dagen zat ik en mijn gezin even in een andere wereld. En die wereld heette De Efteling. Het was jaren terug dat ik er geweest was, maar dat maakte niet uit. De Efteling bleef even leuk. Vooral mijn peuter vond ‘t fantastisch. We hebben haar huilend in de auto gezet toen we vertrokken.
Efteling hotel
Maar hé, we waren er al sinds vrijdagochtend. We waren vroeg uit de veren – dat moet wel als je vanuit Friesland vroeg bij De Efteling in Kaatsheuvel wil zijn – en zaten om acht uur ‘s ochtends in de auto. Tot groot plezier van de peuter. Na vijf minuten vroeg ze ‘of we er al waren.’ Ehm. Nee. Toch ging het, afgezien van een ietwat bozige dreumes die besloot dat ze het na een uurtje in de auto echt wel gezien had, best wel goed.
Rond een uur of half elf stonden we in het Efteling Hotel waar we ‘s nachts zouden slapen. Dan kun je namelijk die hele dag meepakken en hoef je niet meer met twee doodvermoeide kleintjes naar huis. Nu konden we al bij de receptie entreekaartjes ophalen, reserveren voor het restaurant ‘s avonds en de ontbijttijd afspreken.
Ja mensen, het is allemaal strak – maar wel leuk – georganiseerd in het Efteling Hotel.
De Efteling
Een half uurtje later waren we via een speciale entree voor hotelgasten in De Efteling. Ingesmeerd en wel, want het was zonnig en warm. En van de speeltuin, belanden we in een trein voor de kleintjes en zaten vriendlief en de peuter vervolgens in de wildwaterbaan die de piranha heet.
En nee, ik ging niet mee. Ik keek ademloos naar de nieuwe attractie De Baron. Een achtbaan waarin je letterlijk een vrije val maakt. Overigens ging mijn vriend – die is nogal fan van thriller rides – daar de volgende ochtend in.
Gelukkig konden we na een bezoekje aan een pannenkoekenrestaurant ( waar de meisjes op de foto gingen met ‘t boegbeeld van de Efteling, een harlekijn) op het park, zo door naar het Sprookjesbos. Heel fijn, want ook ik hou van het Sprookjesbos. Die huisjes, die poppen, die special effects … Het wordt steeds mooier.
De peuter vond het fantastisch.
Moe
Mijn dreumes daarentegen was vooral warm, moe en overprikkeld. Ze had het gehad. Kijk, en dan is het fijn dat het hotel om de hoek is. Ik heb ingecheckt, de dreumes kon even afkoelen op de kamer en mijn vriend ging weer met de peuter ‘t park in. Daar hebben ze het overigens tot sluitingstijd uitgehouden.
Wel waren ze op tijd voor het eten. Ik had namelijk gereserveerd voor één van de restaurants in het hotel. Dat was maar goed ook, want het was druk. Heel druk. ‘We zitten helemaal vol’, had een aardige receptioniste nog verteld diezelfde middag.
Assepoester en Roodkapje
Maar ach, het eten was prima, de wijn was goed en mijn dreumes at alle patat op terwijl ze flirtte met haar achterbuurmannen. De peuter glunderde vooral. ‘Ik vind het zo leuk in De Efteling mama!’ Bovendien was ze blij dat we de volgende ochtend weer naar de Efteling konden. Vooral toen ze ‘s ochtends bij het ontbijt in het Efteling Hotel ook nog Assepoester en Roodkapje tegenkwam.
Baron 1898
Maar na een nachtje slapen was ‘t wel wat minder mooi weer buiten, maar wat maakt het uit? Goed inpakken en gaan. Dat gold met name voor mijn vriend die – dankzij ‘t feit dat je als hotelgast een half uur eerder in het park kunt – holde naar de normaal gesproken zo drukke Baron 1898. Binnen twintig minuten was-ie aan de beurt.
Ik zag ‘m nog hangen in die achtbaan. ‘Die mensen zijn gek’, zei de vrouw die naast mij op het bankje zat. Ik kon haar geen ongelijk geven. De Baron is mijn idee van hel. Niet voor de peuter trouwens. Het was dat zij te klein was, anders was ze er zo naast gekropen. ‘Dit ga ik doen als ik ouder ben.’
Je begrijpt, dit heeft ze niet van mij.
In plaats daarvan ging de peuter voor de derde keer met mijn vriend in die wildwaterbaan, was ze dol op die draaiende theekopjes en gingen ze in andere attracties die lekker bewogen. Ik was blij dat ik op de dreumes moest passen. Een goed excuus.
Al ben ik wel met mijn dochter in de Carnaval Festival geweest. Maar daar hoef je alleen maar te zitten en naar bewegende poppen te kijken. En oh ja, de pagode – een toren die telkens naar boven en beneden gaat – was ook prima te doen. Net als de stoomtrein en andere kinderattracties.
Ik ben nogal een watje.
Leuk voor iedereen
En daarom is die Efteling ook zo leuk. Van groot tot klein, van jong tot oud, iedereen vermaakt zich daar. Thrillseekers gaan voor de achtbanen en andere duizelingwekkende attracties, voor de mensen die daar niet van houden is er ook genoeg en kinderen hebben ‘t helemaal naar hun zin. Zelfs de dreumes kon in de speeltuin helemaal losgaan.
Geen wonder dat de peuter helemaal niet weg wilde. We hebben haar huilend in de auto gezet. Ze bedaarde pas toen we haar verzekerden dat we echt nog een keer terug zouden gaan naar De Efteling. In die twee minuten sliep de dreumes al. Vijf minuten later volgde de peuter.
De Efteling had er even goed in gehakt. Alle energie was verbruikt.
Dat alleen al is een goede reden om weer naar De Efteling te gaan. Vind ik zelf ook helemaal niet erg.
© 2016 – 2019, Danielle Spoelstra. All rights reserved.
Geef een reactie