Afgelopen dinsdag was het prachtig weer. Maar daar hebben mijn moeder en ik niet veel van gemerkt. Wij waren keihard bezig met ‘t maken van de traktaties voor de peuter die deze week afscheid neemt van het kinderdagverblijf en de peuterschool. Gelukkig zijn de traktaties af. Operatie Traktatie Peuter is gelukt.
Want ik heb er al eens eerder over geblogd: ik ben niet zo’n crea bea. Laat staan een knutselmoeder. Mijn moeder is dat wel. Vroeger maakte ze al de meest geweldige traktaties voor mij op de lagere school. Stoomboten, snoephuizen … ze heeft het allemaal gemaakt. Geen idee hoe ze het deed, maar ze deed het wel.
Geïnteresseerd vroeg ze een paar weken terug dan ook wat ik zou maken als de peuter afscheid zou nemen van het kinderdagverblijf en de peuterschool. ‘Nou, iets met een handje dat je op iets kunt plakken. Met een doosje rozijnen ofzo’, riep ik nog. ‘Bestel ik wel ergens’, voegde ik er ietwat wazig aan toe. Lees: ik had nog geen idee.
Mijn lieve moeder sprong er meteen op in. ‘Ik kan je wel helpen. Dat vind ik leuk.’ Ik zei meteen ja. Dit aanbod was héél aanlokkelijk. Vooral toen we het over cupcakes hadden en mijn moeder zei ‘dat we dat dan wel samen konden maken voor de traktatie.’
Vond ik een top idee. Al had ik nog nooit één cupcake in mijn hele leven gemaakt.
‘Oh’, zei mijn moeder. ‘Is heel makkelijk hoor.’ Nou, top. En het duurde maar even of mijn moeder had op een crea bea site van een juf al sjablonen voor papieren handjes gevonden. Want waarom bestellen als je het zelf voor een fractie van het geld kon doen? Zat wat in. En voor ik het wist had ze ook al bedacht dat er een satéprikker achter zo’n papieren handje geplakt kon worden. ‘Voor de stevigheid. En dan kan-ie zo in de cupcake geprikt worden.’
Briljant.
Resultaat? Ik zocht een tekst uit die ik op ieder handje kon schrijven ( ‘ik zwaai gedag omdat ik naar de basisschool mag’) en mijn moeder printte de handjes op papier uit. Dat had een reden, want in de vakantie op Terschelling konden we op een donkere dag lekker schrijven, handjes uitknippen en de satéstokjes erachter plakken.
Dat lukte. Op mijn vriend na. Die in het kader van zijn lifehacking instelling tien papiertjes op elkaar legde en vergat dat de handjes bij de randen afgeknipt moesten worden. Gelukkig was-ie er zelf wel heel tevreden over. Mijn moeder huivert nog steeds als ze één van die handjes ziet, maar dat terzijde.
Maar daarmee waren we er nog niet. Er moesten ook nog cupcakes gebakken worden. Minstens veertig. Omdat mijn peuter zowel op het kinderdagverblijf als op de peuterschool moest trakteren.
Niet erg, ook leuk, wel arbeidsintensief. Ik maakte met mijn moeder en peuter de eerste cupcakes van mijn leven. Beslag maken, mixen, vullen, bakken, afkoelen. icing, weer afkoelen, sprinkles … Ik kreeg in een paar uur een snelcursus cupcakes bakken. Niet dat het zo ingewikkeld was, ik moest alleen even een drempeltje over.
For the record, die drempel ben ik over. Niet dat ik nu klaar ben voor Heel Holland Bakt, maar een keer zelf cupcakes bakken gaat goed komen.
Maar terug naar het onderwerp. Toen moesten die handjes op de satéprikkers nog op de juiste hoogte afgeknipt worden en in de cupcakes gestoken worden. De zakjes werden geprepareerd met lintjes en stickers en uiteindelijk sealde mijn moeder met haar sealautomaat ( echt een fantastisch ding) de zakjes.
Toen was het half vijf ‘s middags. En je kunt je voorstellen dat mijn moeder en ik het wel effe gehad hadden.
Klaar was ‘t wel. Kijk maar:
Maar hé, vanochtend stond alles klaar voor het kinderdagverblijf. Inclusief een doos Merci en een kaart voor de juffen. Mijn peuter was apetrots. De blije foto’s die het kinderdagverblijf doorstuurde zeiden voldoende.
En ik verdenk mijn peuter ervan dat ze vandaag al minstens vier cupcakes op heeft. En dat zal morgen niet veel anders zijn, want dan mag ze op precies hetzelfde trakteren op de peuterschool.
En dan is Operatie Traktatie Peuter definitief voorbij. Nou ja, tot haar verjaardag in september dan. Misschien moet ik mijn moeder dan weer héél lief aankijken.
Afbeeldingen: Daniëlle Spoelstra
Geef een reactie