‘IK HEET GEEN TATA!’ riep mijn kleuter laatst tegen mijn peuter die haar overigens gewoon Tata bleef noemen. Waarom mijn peuter dat doet? Geen idee. Soms praat ze even in haar eigen taal en houdt ze er zo haar eigen namen op na. Dat is soms best geestig.
Overigens moet ik zeggen dat de situatie niet helemáál hopeloos is. Ze kan al keurig vragen ‘waar papa is’, noemt een auto gewoon een auto en roept dingen als ‘help me’ en ‘een tosti!’
So far so good. Er zit verbetering in. En op sommige dagen gaat dat al prima.
Maar mijn peuter heeft er ook een handje van om af en toe eens even lekker te brabbelen in haar eigen taal. Dat is soms best lachen. Zo is een vogel een ‘krokro’ en een paard een ‘yihaa!’ Een schaap was ooit een ‘boe boe’, een kat is een miauw, onze kat Jambo heet Jam en ieder blond meisje wordt ‘Anna’ genoemd.
Nou ja, dat laatste is natuurlijk de schuld van Frozen.
Maar ze noemt haar zus Liv al tijden ‘Tata.’ Niemand weet waarom. Hoogstwaarschijnlijk weet mijn peuter het zelf ook niet. En hoewel mijn kleuter het soms ronduit irritant vindt dat ze ‘Tata’ wordt genoemd (‘het is zo’n lelijke naam’, verzuchtte ze laatst), reageert ze er wel op. Ze hoeft maar één ‘Tata’ te horen en mijn kleuter luistert naar de peuter.
Ja, dan hou je het natuurlijk ook in stand.
Al valt het misschien wel een beetje mee. Laatst noemde mijn peuter een vogel al een vogel. De krokro was even weg. En oh ja, een koe was ook gewoon een koe. Vooral mijn kleuter was stomverbaasd. ‘Mam, ze zegt gewoon koe!’ Al een hele verbetering in de beleving van mijn kleuter alias Tata die vindt ‘dat haar zusje baby-achtig praat.’
Maar aangezien mijn peuter na de zomervakantie ook na de peuterschool gaat, zou het nog wel eens snel kunnen verbeteren. Daar hameren ze op – weliswaar op een gezellige manier- behoorlijk op de taal. Werkte toentertijd ook voor mijn kleuter die totdat ze tweeënhalf jaar was amper wat zei. Dat is ze overigens nu even vergeten. En dat is maar goed ook, want ze kletst ons voor de rest de oren van het hoofd.
Dat zou misschien ook wel eens kunnen gebeuren met de peuter. Tenminste, dat hoop ik dan maar. Wie weet is straks een vogel voor altijd een vogel en is een paard geen ‘yihaa’ meer. Wie weet geldt dat ook voor dat Tata. Maar iets zegt mij dat dit nog lang niet gaat gebeuren. Maar vertel dat maar niet aan de kleuter.
Afbeelding: © Irochka | Dreamstime Stock Photos
Geef een reactie