‘Iedere zondag heeft Sem zwemles om half acht’, vertelde een moeder mij laatst. ‘Hartstikke handig, zo’n vroege les!’ Watte? Half acht ‘s ochtends op zondagochtend? Zwemles? Hoe deed ze dat in godsnaam. Dat zou hier nooit – maar dan ook nooit – lukken.
Ik ben sowieso al geen ochtendmens. Nooit geweest, zal ‘t nooit worden. Ik ben van de avond. Soms wat werken, veel lezen, series kijken. Met een wijntje erbij. Dat ook. Het is wel zaterdagavond he?
Dus no way dat ik voor half acht ‘s ochtends vrijwillig op ga staan op zondag. Alleen wanneer ‘t moet. Lees: de peuter heeft besloten om vanaf zes uur ‘s ochtends een feestje te bouwen of iemand is ziek.
Maar half acht zwemles? Nee. Maar dan ook echt nee. Héél soms – wanneer de andere lessen al vol zitten – gaat de kleuter om negen uur ‘s ochtends al zwemmen.
Dat vind ik al vroeg genoeg.
Vooral omdat het er redelijk chaotisch aan toegaat. Vanochtend was ‘t helaas het geval. We waren – natuurlijk – aan de late kant, de kleuter geen zin om haar ontbijt op te eten, een chagrijnige Bengaalse kat had de halve werkkamer onder geplast, de peuter weigerde kleding aan te doen, vriendlief moest nog op een blaadje invullen hoeveel stickers de kleuter mocht ophalen en danste de peuter vervolgens nog een half uur in haar ondergoed rond.
En dat allemaal voor negen uur ‘s ochtends op een zondagochtend. Ik werd er niet énorm blij van.
Maar half acht lieve mensen, dat is toch wel een héle andere tijd. Ik vraag me af hoe die andere ouders dat doen? Drinken ze alleen maar appelsap en liggen ze al om half tien in bed? Zijn het ochtendmensen die blij worden van chloorlucht in het zwembad? Hebben ze superhelden krachten?
Wat is hun geheim?
Ik zou natuurlijk die eerder genoemde moeder kunnen vragen hoe dat voor elkaar krijgt. Ik kan het ook gewoon niet doen. Negen uur ‘s ochtends is al vroeg genoeg op een zondag. Dan maar geen superheld.
Afbeelding: © Michalakis Ppalis | Dreamstime Stock Photos
Geef een reactie