Mijn kleuter lees ik op dit moment even een beetje meer voor. De favoriet van dit moment? Dolfje Weerwolfje van Paul van Loon. Ik vind het stiekem ook heel leuk. Vandaar dat ik net wat méér voorlees.
Dolfje Weerwolfje
Op zijn derde verdwenen de ouders van Dolfje Weerwolfje spoorloos. Nu woont hij bij zijn vriend Timmie en zijn ouders en wordt hij zeven. Maar dan verandert hij op z’n zevende verjaardag iedere nacht in een weerwolf. Dolfje schrikt zich rot. En moet – met hulp van Timmie – wennen aan de nieuwe situatie. Maar dan blijkt dat er ook andere mensen zijn die hem willen helpen.
Nou ja, niet iedereen …
Kinderboekenreeks
De populaire kinderboekenreeks Dolfje Weerwolfje startte in 1996 en telt inmiddels 13 boeken in de normale reeks. Er zijn ook nog een aantal speciale boeken. Overigens maakt Hugo van Look de superleuke illustraties in het boek.
Op 30 november 2011 verscheen de speelfilm Dolfje Weerwolfje in de bioscopen. De film werd met meer dan 100.000 bezoekers een Gouden Film.
Heerlijke boeken
Maar wat maakt Dolf Weerwolfje nou zo leuk? Allereerst is dat plot natuurlijk geweldig. En het verhaal is spannend, zonder echt angstaanjagend te worden. Dat maakt het zo geschikt voor kinderen. Na het lezen kunnen ze nog lekker slapen zonder al teveel nachtmerries te krijgen. Tenminste, als je kind daar wat gevoeliger voor is.
Ook omdat er een flinke dosis humor inzit. Paul van Loon schrijft ronduit onderhoudend met geestige uitspraken. Ook de zijn de zinnen kort en de hoofdstukken lekker compact.
Daarnaast is het handig voor de iets oudere kinderen die zelf al kunnen lezen dat alle zinnen beginnen op een nieuwe regel. Dat maakt het overigens ook heel geschikt als voorleesboek.
Favoriet van de kleuter
En dat is ook goed voor mijn kleuter die veel voorleesboeken maar ‘saai’ vindt. Jip en Janneke heeft ze al gehad, de Gruffalo en Mannetje Tak heeft ze te vaak gehoord en andere verhalen vindt ze tot nu toe niet zo interessant. Met als gevolg dat ze niet luistert en snel afgeleid raakt.
Maar geef haar weerwolven en vampieren en ze vindt het opeens reuze interessant. En als het dan ook nog een boek is met korte hoofdstukken die telkens eindigen met een cliffhanger, vindt mijn kleuter dat lezen helemaal niet meer saai.
En ik? Ik vind het ook leuk om te lezen. Het is spannend, het verhaal dendert lekker voort en Dolfje en Timmie zijn hoofdpersonen om van te houden. Man, ik vind dit zelfs leuk op mijn 37ste.
Blij dat er zeker nog twaalf-en-nog-wat delen volgen. Ik heb zo’n idee dat we ze allemaal gaan lezen. En dat vind ik ook geen straf. Geen wonder dat er zoveel kinderen ons zijn voorgegaan.
Benieuwd naar de boeken? Check hier de site van Dolfje Weerwolfje.
Geef een reactie