Heel eerlijk? Ik heb niet veel geholpen in groep 1 en 2 van mijn oudste dochter. Het grootste excuus was dat ik nog een kind thuis had. Maar nu dat kind ook op de basisschool zit, moest ik er van mezelf aan geloven. En dus heb ik meegeholpen met de Koningsspelen.
Nu moet ik ook bekennen dat ik niet heel goed ben in het mee helpen op school. Ik ben als de dood dat ik per ongeluk een kind aan het huilen maak, dat er een kind kwijt is onder mijn toezicht of dat ze de hele boel afbreken.
Ik kan er zwetend ‘s nachts van wakker worden.
Toch maar opgegeven
Maar vooruit, ik kon toch niet wéér verzaken toen de juf vroeg of ouders wilden mee helpen tijdens de Koningsspelen. En ach, een groepje kinderen begeleiden tijdens het spelen van spelletjes op het schoolplein, dat moest toch te doen zijn?
Ik heb mij opgegeven.
En mijn vriend ook. Maar die hielp dan weer mee in groep 3 van mijn oudste dochter. Hij vond ‘t prima. Lekker spelletjes spelen in de gymzaal. Mijn vriend vond het nu al leuk. ‘Papa gaat ook al die spelletjes spelen!’ riep mijn vriend nog tegen mijn dochter.
Het kwam hem op een dodelijke blik te staan.
Kleuters begeleiden tijdens Koningsspelen
Ik kreeg een groepje van vier kleuters onder mijn hoede, las ik later. Het doel? Gewoon lekker spelletjes spelen op het schoolplein. Ik hoopte maar dat we niet verplicht alle spelletjes af moesten, zoals ik vroeger wel eens moest doen op mijn basisschool.
Ik heb nog trauma’s van het zaklopen.
Maar dat hoefde dus niet.
‘s Ochtends stond ik met andere ouders de kleuters na het Koningsontbijt (voor die activiteit had ik mij weer niet opgegeven) op te wachten. Mijn groepjes was door een ziek kind gereduceerd tot een groepje van 3; mijn dochter, een heel lief vriendje en een schattig meisje.
Ik had het opeens heel makkelijk.
Nog beter? De kinderen waren best voorzichtig. Niemand viel, niemand liep weg en ze deden bij de meeste spelletjes best gezellig mee. En oh ja, niemand was aan het huilen.
Anderhalf uur op het schoolplein vloog voorbij. Voor ik het wist leverde ik ze weer af in de klas. ‘Kom je weer een keer helpen?’ vroeg mijn jongste dochter. Ik denk van wel. Het is eigenlijk heel gezellig.
En gelukkig vinden de Koningsspelen pas over een jaar weer plaats. Tegen die tijd heb ik vast weer genoeg moed verzameld.
© 2019, Danielle Spoelstra. All rights reserved.
Geef een reactie