Vorige week werd ik verkouden. ‘Gewoon een verkoudheidje’ dacht ik nog. Maar die verkoudheid werd al snel heftiger. Zo heftig dat ik begon te twijfelen of het nu Corona of griep was. Ik heb voor de zekerheid maar een Coronatest laten doen.
Al wist ik nog wel dat ik bijna ieder jaar last heb van een verkoudheid slash griep die altijd lekker op mijn longen slaat. En daar leek dit ook op.
Coronatest
Maar toch, toen ik op woensdagochtend wakker werd met koorts, kortademigheid en hoest, wist ik dat niet meer zeker. Bovendien was iemand in mijn omgeving dat weekend net positief op Corona getest. Nu hadden we ons – contact-technisch gezien – keurig aan de regels gehouden, maar je weet het maar nooit.
Heel eerlijk? Ik kneep ‘m wel een beetje. Tegenwoordig weet mijn huisarts hoe ze kan reageren op zo’n uit de hand gelopen griep, maar Corona? En wat zou dat Corona doen met mijn longen? Ik hoorde in ieder geval dat voor een aantal mensen in mijn omgeving met rotlongen Corona bepaald niet vriendelijk was.
En da’s nog een understatement.
Ik heb die ochtend de GGD gebeld. Ik kon een paar uur later al terecht. Eerlijk is eerlijk, op die testlocatie liep alles gesmeerd. De medewerkers waren heel vriendelijk en de radio stond gezellig aan. Er heerst bepaald geen grafstemming. Bovendien viel die test enorm mee. Ja, er wordt gepoerd met een wattenstaafje in je keel en neus en dat levert gekriebel op, maar dat was het dan ook.
Ook wel eens fijn.
Thuisblijven
Maar intussen moest het hele gezin wel thuisblijven tot we de uitslag hadden. Geen probleem. Mijn oudste dochter deed haar huiswerk en keek naar Harry Potter (dat blog volgt nog) en de jongste dochter hoorde ik ook niet protesteren. Ook met dank aan MeisjeDjamila op de iPad. Mijn vriend werkte sowieso al thuis.
Lees: dat leverde geen probleem op.
Uitslag
De uitslag van de test kwam die middag daarop. Binnen 24 uur. Ik vond ‘t netjes van de GGD. Het bleek negatief. Ik had er een wijntje op genomen als ik mij goed genoeg had gevoeld, maar dat deed ik niet.
Steeds grieperiger
Ik voelde me steeds grieperiger worden. En die longen voelden ook steeds minder lekker. Maar hé, het was tenminste geen Corona. Hoezee.
Toch kwam op vrijdag het goed uit dat ik die Coronatest had gedaan, want aan het eind van de middag kreeg ik steeds meer last van kortademigheid. Zelfs zo erg dat praten een héle inspanning werd.
Hé, dit had ik vaker gehad. Toen had ik zelfs na een Prednison-kuur (een heus paardenmiddel dat zeker z’n werk doet, maar dat niemand voor de lol wil gebruiken) nog last.
Bezoek van de huisarts
Voor het eerst besloot ik nu de symptomen op tijd te herkennen en op vrijdagavond de huisartsenpost te bellen. Nadat ik mijn verhaal had gedaan bij de mevrouw aan de andere kant van de lijn vertelde ik dat ik al getest was op Corona en op donderdagmiddag een negatieve uitslag had gekregen.
Ik overdrijf niet als ik zeg dat die lieve mevrouw een zucht van verlichting slaakte
Nog beter? Een uurtje later kwam een huisarts al langs. Gelukkig bleek het nog niet geëscaleerd te zijn – nou, dat was ook voor het eerst – en kreeg ik een antibioticakuur voorgeschreven.
Blij met een ouderwetse griep
Die kuur slik ik nog steeds. Stukje bij beetje knap ik wat op. Maar ja. het heeft tijd nodig. En nee, gezellig is het niet. Al ben ik blij dat het geen Corona is. Wat dat betreft ben ik best tevreden met een ouderwetse griep. Wie had dat ooit kunnen denken. 2020 doet rare dingen met me.
© 2020, Danielle Spoelstra. All rights reserved.
Geef een reactie