Een Corona Sint Maarten

Mijn jongste dochter had vanochtend een gezicht als een oorwurm. Ze moest en zou Sint Maarten lopen vanavond. Dat mag. Al wordt het natuurlijk wel een iets andere Sint Maarten dan voorgaande jaren. Volgens mijn oudste dochter is het dan ook een ‘Corona Sint Maarten.’

Mag het of mag het niet?

Nu is het vieren van Sint Maarten nog een heel gedoe dit jaar. In sommige steden en gebieden mag het niet, terwijl in andere gebieden – zoals waar wij wonen – de seinen wel op groen staan.

Maar natuurlijk mag je dan alleen maar binnen bepaalde voorwaarden Sint Maarten lopen. Zo mag je hier met een klein groepje lopen, moeten de volwassenen afstand houden en vooral niet zingen. Niet dat ik dat ouders ooit heb zien doen tijdens Sint Maarten, maar dat terzijde.

Verder wordt het gewaardeerd om een lichtje bij de deur te zetten als je wel van plan bent om de deur open te doen. Hou je de deur dicht? Licht uit. In de verklaring over Sint Maarten van de gemeente werd ook nog vermeld dat je dan vooral niet boos moest worden als de deur gesloten bleef.

Nou, lijkt mij duidelijk. Dat moet er nog eens bijkomen. Eet je maar een extra snoepje tegen de boosheid.

Overigens heeft de gemeente dat laatste dan weer niet gezegd. Ik ben daar zelf heel makkelijk in.

Klein rondje

En dus gaat mijn vriend toch een klein rondje doen met mijn dochters (per slot van rekening hebben ze al op school hun eigen lampion in elkaar geknutseld).

>> Vorig jaar moest ik nog op school meehelpen met het maken van een lampion

Al wilde mijn oudste dochter eerst naar haar volleybaltraining (‘ik ga die training echt niet overslaan omdat het Sint Maarten is’) en overwoog ze vanochtend nog om vanavond thuis te blijven. ‘Deel ik wel snoep uit hoor. Hoef jij ook niet naar de deur.’

Leek mij een ontzettend goed plan. Mijn jongste dochter was het daar niet mee eens. Zij vond dat haar zus ook mee moest. ‘Straks doen er mensen niet oooooooooo-pen en dan sta ik daar alleeeeeeeeeen!’

Vandaar het gezicht als een oorwurm.