Een tijdje terug spraken mijn dochters en ik af dat ze weer wat kleding en hun kerstoutfit zelf mochten uitzoeken. Net als vorig jaar. Maar in tegenstelling tot vorig jaar besloten we naar Leeuwarden te gaan. ‘Want ik wil heel graag shoppen in Leeuwarden’, riep oudste dochter. Dat konden we regelen. En het bizarre? Het was ook nog net op de dag voor de lockdown. Over een goede planning gesproken.
Eerste treinreis ooit
Nu had mijn jongste dochter nog een goede reden om naar Leeuwarden te gaan. Zij wilde namelijk met de trein. Het lieve kind had namelijk nog nooit in een trein gezeten (mijn oudste dochter dan weer wel). Jaja, ik weet het. Als je vaak in de trein zit, heb je het wel een keer gezien, maar voor een zesjarige is met de trein reizen één groot avontuur.
Maar hé, dit konden we ook regelen. Ik kocht een railrunner voor ze, mijn vriend bracht ons naar het station (hij ging niet mee vanwege haat aan shoppen én de trein) en daarna stapten we in de trein. Mijn jongste dochter glunderde ervan. Alleen al in de trein zitten was een fantastische ervaring. En toen moest het ding nog rijden. Vond ze ook fantastisch. Ik ook. Met dank aan uitspraken als ‘ik rij achteruit’ en ‘wat remt die trein vreemd.’
Niets meer aan doen. Zelfs ik begon de trein weer leuk te vinden.
Shoppen in Leeuwarden
Na twintig minuten waren we er al. Het regende lichtjes, maar dat maakte de meiden niet uit. Het was tien uur ‘s ochtends en we konden lekker shoppen. Dat kwam meteen al helemaal goed in een tassenwinkel waar mijn jongste dochter een nieuwe rugtas vond en ik een fijne tas op de kop tikte. Daarna gingen we los in de H&M. Nou ja, mijn dochter dan. Mijn oudste dochter kocht het ene na het andere setje (‘dit is zo mijn winkel!’) en mijn jongste dochter zocht geweldige feestjurken uit.
De medewerker van de H&M die alle stukken afrekende, kon het wel waarderen. ‘Wat een vrolijke kleuren allemaal!’ Mijn dochters knikten bevestigend. ‘Ik wil later ook bij de H&M werken’, besloot mijn dochter toen ze uit de winkel vertrok. ‘Dat kan toch wel?’ Nadat ik zei dat dit zeker kon, was ze nog vrolijker.
Daarna belanden we in ‘Costes.’ En daar kwam ik dan weer een fijne jurk met riem tegen. ‘Moet je kopen mama’ riepen mijn dochters. Kijk, aan dat soort advies heb je wat. Dan moet je wel he? Ik heb het gekocht.
>> Ik ben nu trouwens helemaal fan van ‘Costes’
Daarna zijn we lekker gaan lunchen in de Dikke van Dale, vonden we fijn pakpapier en warme sokken en wintersokken bij de Zeeman en kocht ik voor de oudste dochter een paar geweldige sneakers bij Schuurman schoenen.
Maar omdat deze schoenen net wat duurder waren. mocht de jongste dochter nog wat uitzoeken bij de speelgoedwinkel. Dat werd een grote Pokémon-knuffel. Dat vindt ze tegenwoordig helemaal geweldig, maar daarover later meer in dit blog.
Lockdown
Maar in die speelgoedwinkel was het al druk. Heel druk. En in andere winkels zagen we ook lange rijen voor de kassa. Het nieuws dat die zondag nog een lockdown (dankjewel Omikron) zou ingaan, zorgde voor veel drukte. Maar ja, toen hadden wij de inkopen al binnen. Vroeg de stad ingaan om te shoppen heeft zo z’n voordelen.
Om een uur of half drie zaten wij dan ook weer in de trein. Mijn jongste dochter glunderde nog steeds. Maar dit maal vooral omdat ze een grote Pokémon knuffel op schoot had.
‘Als de lockdown voorbij is, wil ik weer shoppen in Leeuwarden’, zeiden mijn dochters laatst. ‘Of zullen we dan naar Amsterdam of Groningen?’ Ook leuk. Zou daar ook een Costes zijn?
Geef een reactie