Dit weekend kreeg ik al een eerste verlanglijstje binnen van mijn oudste dochter voor Sinterklaas en Kerst (ze is er altijd vroeg bij) en daar stond een Longchamp tas op. Ja, mijn dochter weet wel wat mooi is. Enfin. Ik herinnerde me opeens dat ik nog een Longchamp tas in de kast had liggen. Drie maal raden wie daar nu mee rondloopt …
Longchamp tas
Maar goed, zo’n Longchamp tas dus. Longchamp is een Frans merk dat al járen het bijzonder goed doet in de wereld van de tassenliefhebbers. Vooral het model ‘Le Pliage’ is en blijft een hit. Ook onder de jeugd, zo blijkt. Zo zie ik verschillende leerlingen op mijn middelbare school ermee rondlopen.
Snap ik.
Tassenliefhebber
Ik ben namelijk een ontzettend grote tassenliefhebber. Vroeger overigens veel meer dan nu. Toen gaf ik mijn geld het liefst uit aan dure tassen. En jurken en schoenen. Dat ook nog eens. Als ik een maand daardoor alleen maar droge macaroni kon eten, dan maar.
Inmiddels doe ik dat allang niet meer, ik heb bijgeleerd, maar die tassen en al die andere dingen heb ik nog bewaard. En zo herinnerde ik mij tijdens het lezen van dat verlanglijstje dat ik dus nog een Longchamp tas in de kast had liggen.
‘ECHT?’
Dat goede nieuws vertelde ik aan mijn oudste dochter die mij met grote ogen aankeek. ‘ECHT?’ riep ze nog. We zijn onmiddellijk de tas gaan zoeken in de grote kasten op zolder. Vijf minuten later vonden we ‘m. Daar was-ie. Keurig verstopt in een tas van Marc Jacobs. Het bleek een special edition van – daar hebben we ‘m weer – ‘Le Pliage.’
Mijn dochter keurde ‘m – want tassen knappen nooit op van jarenlange absentie in een kast – maar ze was er blij mee. Zo blij dat ze er nu al mee rondloopt. Fijn. Kan die Longchamp tas van haar verlanglijst af. Al zal je zien dat ze ‘m nu weer toevoegt. Maar dan in een andere kleur. Het blijft natuurlijk wel een dochter van mij …
Geef een reactie