Naar het schijnt heb ik onlangs iets heel erg gedaan. En nee, ik heb niemand beroofd, ik heb ook niet iemand tot moes geslagen en ik heb mijn kat niet naar het asiel geslingerd. Maar ik heb wel een vakantie geboekt begin september. En dat betekent dat mijn dochter jarig is als wij ( dus mijn vriend, mijn dochter en ondergetekende) op vakantie zijn. En dat schijnt dus niet te kunnen.
Ik was mij overigens van geen kwaad bewust. Mijn dochter wordt twee. Als je die een feesthoed, slingers, wat cadeautjes en een stuk taart geeft, vindt zij het allang prima. Na de vakantie komt de familie en nog een paar mensen langs en voila, mijn dochter heeft een tweede feest.
‘Maar dat is toch zielig?’
Niets aan de hand toch? Maar nee, toen ik laatst een bekende tegenkwam en dat vertelde, keek zij mij geschokt aan. ‘Maar vind je dat niet heel zielig voor haar?’ Ehm, nee? Als we namelijk thuis waren gebleven, had ik ook alleen de familie, de overburen en mijn beste vriendin uitgenodigd.
That’s it. Meer mensen hoeven er niet te zijn voor een kind dat twee wordt. Raakt ze alleen maar overstuur van. En ik ook trouwens.
Bigger, better, faster, more …
Maar het lijkt wel alsof – zoals één van mijn buurvrouwen het zo mooi omschreef – kinderverjaardagen ‘tot in het extreme worden doorgetrokken.’ Kinderen hebben soms wel drie feestjes. Eén op de dag zelf, één in het weekend als de halve wereld wordt opgetrommeld en dan ook nog een kinderfeestje.
Daar begin ik dus niet aan. En aan de verhalen te horen, mijn buurvrouwen en veel vriendinnen ook niet. ‘Het gaat helemaal nergens meer over’, merkte een vriendin laatst op. ‘Het is één grote competitie: wie heeft de mooiste taart, wie heeft de mooiste kinderfeesten, wie heeft de leukste traktaties … Ik vind het heel vermoeiend.’
Ik ook. Je vraagt je soms bijna af of die ouders deze feesten voor de kinderen of voor zichzelf geven.
Dan maar een ontaarde moeder
En mijn dochter krijgt later heus een kinderfeestje. No problem. Hartstikke leuk. Vooral als de familie en wat andere mensen op bezoek komen. Maar een énorm feest voor een kind van twee? Hou op, schei uit. Ik neem de slingers, een paar cadeautjes en een feesthoed mee, zet een vrolijke foto op Facebook en schuif vervolgens een stuk taart onder d’r neus.
Lijkt mij ook heel gezellig. Dan maar een ontaarde moeder.
Geef een reactie