Vorig jaar bakte ik voor het eerst meerdere malen pepernoten. Nou ja, eigenlijk zijn het kruidnoten. Maar dit jaar had ik het nog niet één keer gedaan. Tot vanmiddag. En eerlijk is eerlijk, het ging mij nu een stuk makkelijker af.
Even vooropgesteld: ik zal nooit een heuse bak-koningin worden. Het helpt niet mee dat ik niet eens van taart of cake hou. Wel van quiches. Goed, die bak ik dan weer wel. Dus stiekem bak ik dan toch misschien meer dan ik zelf denk. Alleen sla ik dat zoete spul even over.
Behalve die kruidnoten dan. Dat komt ook omdat ik zelfgemaakte kruidnoten best lekker vind. Ze zijn niet te zoet en je kunt er iets meer speculaaskruiden doorheen gooien waardoor ze wat pittiger worden.
>> Dit is trouwens het recept dat ik altijd volg. Dank Laura’s Bakery.
Maar het allerleukste? Dat is het maken van pepernoten met de kinderen. Ik zet de ingrediënten klaar en dan mogen de kinderen helpen mengen, kneden, deeg snoepen (een enorm belangrijk onderdeel) en daarna kleine balletjes rollen.
Dat deden we vanmiddag. Vooral omdat er ook een vriendinnetje van de kleuter hier rond huppelde. En wat breekt de vrijdagmiddag nou lekkerder dan even wat met z’n allen wat te doen? En daarbij hadden we – zo wierp de kleuter mij al enige malen voor de voeten – dit jaar nog geen kruidnoten gemaakt.
De horror.
Vanmiddag dan maar.
Ik had de ingrediënten allemaal klaar gezet en riep vervolgens de meiden. Het duurde maar even of ze waren enthousiast aan het mengen en later ietwat aan het kneden (‘getver, ik vind die boter echt vies!’). Het bloem zat in het haar, op de kleding en op de schoenen. Ik zag zelfs een vlokje boter op de neus van de peuter. Moet kunnen.
Nadat ik het deeg tot een bol had gekneed (ik kan het wel), mochten de meisjes pepernootjes draaien.
Het vriendinnetje van mijn kleuter bleek vooral een goede pepernotenmaakster. Ook al had ze het, naar eigen zeggen, nog nooit gedaan. ‘Jullie maken die bolletjes veel te groot! Het moet véél kleiner!’ Je kunt hier wel twee pepernoten uit maken!’
Ik was onder de indruk van zoveel wijsheid. Vooral een half uur later toen de pepernoten uit de oven kwamen. Haar pepernoten leken op échte pepernoten. Die van ons leken soms meer op kleine koekjes. Lekkere koekjes, maar nog steeds koekjes.
Het zal mij dan ook niet verbazen als dat vriendinnetje zich in de toekomst ooit opgeeft voor Heel Holland Bakt. Het is een natuurtalent.
Maar ach, we hebben weer pepernoten gebakken, het was gezellig en ze zijn eetbaar. Ooit komt er een keer dat ik een lading bak die zowaar lijken op echte kruidnoten. Tot dan ga ik het nog heel vaak proberen. Ergens moet het lukken. En anders verplicht ik het vriendinnetje van de kleuter om mij ieder jaar te helpen.
Geef een reactie