Zelf doen!

Vorig jaar hielp ik mijn dochter nog met badderen, eten en soms met spelen. Maar als het aan mijn dochter ligt is die tijd voorbij. ‘Zelf doen’, lijkt nu het devies. Dat gaat soms goed en soms ook iets minder … 

Zelf eten
Om maar meteen even met die ‘mindere’ dingen te beginnen? Ik zeg maar één ding: zelf eten. Dochterlief is vastbesloten om dat zelf te doen. Het liefst met een lepel of een vork. ‘Fijn’, zal je misschien denken. ‘Daar is niets mis mee?’

Nou, het wordt wel wat minder als er spaghetti, spinazie of rode kool op die lepel zit. Die lepel ging afgelopen weken niet bepaald in een rechte lijn naar de mond. Mijn dochter moest namelijk nog even leren om die lepel goed vast te houden. Met als gevolg dat de spinazie op haar ogen, in haar haar, op mijn trui, op de grond en zelfs – tot afschuw van het beest – op de kat werd gelanceerd.

Maar helpen mocht niet. Dan werd er keihard gegild en nee geschud. En dus hebben we het maar even zo gelaten. Een troost? Eten met de lepel en de vork gaat al een stuk beter. Al houden de katten nog steeds een gepaste afstand.

Zelf douchen
Ook badderen is niet meer wat het geweest is. Al die tijd hadden we haar in een staand babybadje dat we of in het bad of onder de douche hadden staan. Beviel ook niet meer. Dochterlief vond het te klein en ging er de afgelopen weken demonstratief in staan. Of liet haar benen ongeïnteresseerd buiten het bad bungelen.

Nu ze zelf onder de douche mag staan is het humeur enorm opgeknapt. En dat ligt ‘m niet alleen aan het warme water.

Zelf op de glijbaan
Ook in de speeltuin of in de tuin heeft ze geen behoefte aan begeleiding meer. Mevrouw wil zelf spelen. Zo hebben we een plastic glijbaan waar we haar eerst op moesten zetten.

Tot gisteren.

‘Hoi!’ hoorde ik opeens. En daar klom mijn dochter opeens op de glijbaan, ging er bovenop zitten, schopte haar beentjes naar voren en gleed er vanaf. Dat herhaalde ze later nog zo’n 25 keer. Vervolgens sprintte ze naar de schommel en ging daar ook op zitten. Om vervolgens terug te rennen naar de glijbaan.

Helpen mag niet
Helpen mocht niet. Dat mocht duidelijk zijn. Hoefde ook niet. Al blijf ik of haar vader wel dicht genoeg in de buurt om er op tijd bij te zijn als het wel dreigt mis te gaan. Want dat kan ze – hoe graag ze ook wil – niet altijd voorkomen. Je kunt per slot van rekening niet alles zelf doen. Maar vertel dat mijn dochter maar.

Herkennen jullie dit? Willen of wilden jullie kinderen ook al op jonge leeftijd alles zelf doen?

Afbeelding: Daniëlle Spoelstra