Vorige week was ik bang dat nadat ik grieperig was, de rest snel zou volgen. En ja hoor, dat gebeurde. Deze week liggen mijn beide kinderen in de lappenmand en is mijn vriend ook niet al te fit. Natuurlijk is het bij mij ook in volle vaart terug gekomen. Het lijkt wel griep galore hier.
Vanaf zondag is het hier al feest. Nadat de peuter vorige week al een ziek dagje ertussen had, leek het alsof ze na veel slaap er redelijk bovenop was gekomen. Maar ik juichte te vroeg.
Vanaf zondag was ´t raak bij de peuter. Ze had koorts, wilde niet eten, klaagde over hoofdpijn en hoestte zich een slag in de rondte. Het kind had de griep. Niet dat ze daar zelf zin in had trouwens. ´IK BEN NIET ZIEK!´ riep ze ´s avonds nog woedend tegen mijn vriend om vlak daarna – ik verzin dit niet – zijn hele broek eronder te spugen.
De dagen erna at ze weliswaar ietsje meer, maar de koorts, de hoest en het gebrek aan eetlust bleven. Het is – wat je noemt – een hardnekkige griep. En nog een dingetje? Mijn oh zo actieve peuter zet het meteen op een rennen als ze zich weer wat beter voelt. Om vervolgens daarna weer doodop op de bank neer te ploffen. Dat helpt natuurlijk niet.
Al zit er vandaag wel verbetering in. Zonder morren at ze vanochtend haar beschuit met jam op en vooruit, voor het eerst at ze weer eens een broodje tijdens de lunch. Ze had zelfs geen zin meer om te slapen. Al ligt ze nu fijn op één oor.
Dat kan ik van mijn babydreumes niet zeggen. Zij heeft het nu te pakken. Koorts, enorm verkouden, hoesten, een ontstoken oogje … De lieverd heeft het flink te pakken. Vooralsnog eet ze nog wel goed, al geldt dat niet voor het slapen. Het kind heeft een bijzonder onrustige nacht achter de rug (en wij dus ook) en weigert nu ook maar een oog dicht te doen.
Vooral omdat de tanden gewoon doorkomen en de spuitluiers doorgaan. Waarom ook niet. Ik heb zonet maar een half uur met haar op schoot naar Baby TV gekeken. Gewoon, omdat ze tegelijkertijd moest huilen en kokhalzen van het hoesten.
Ronduit zielig.
En dan ben ik zelf ook snipverkouden geworden. En dat is helemaal niet handig, want na inmiddels een kleine week dag en nacht zorgen, zit ik er ook een beetje doorheen. Niet de ik-ben-op-en-depressief-en-ik-zit-er-doorheen-variant maar de ik-ben-heel-moe-en-wanneer-houdt-dit-nu-eens-op-variant. Zoiets.
En dan te bedenken dat mijn peuter morgen een kennismakingsgesprek heeft op haar nieuwe basisschool (ik gooi er weer paracetamol in, thank you very much), mijn vriend morgen veertig wordt, zaterdagmiddag er dus een klein feestje is (gelukkig wel buitenshuis) en mijn babydreumes – hoogstwaarschijnlijk in grieperige toestand – één wordt.
Hoe ik het ga overleven?
Paracetamol, denk ik. En thee, veel thee. En wijn. Met water. Gewoon om de spreekwoordelijke spirit erin te houden. Ik laat me niet vernachelen door zo’n stomme verkoudheid. Al had ik wel fijner gevonden als de griep mijn twee kinderen even had overgeslagen. Ik ben nu al klaar met die Griep Galore.
Afbeelding: Keepitcalm
Beterschap !
Dank je!!!