De vakantie op Gran Canaria lijkt alweer zo lang geleden. Helemaal ik nu weer met zere longen op de bank zit. Zelfs mijn huisarts was aan het begin van de week onder de indruk en gaf mij zwaar geschut mee. En dus ontbijt ik nu een week met Prednison en antibiotica. Het is weer eens wat anders.
Hallo astma
Nu heb ik al jaren last van mijn longen. Iets met astma waar mijn halve familie last van heeft. Dat is ook de reden waarom mijn jongste dochter al haar hele leven last heeft van haar longen. Het arme kind. Stomme genen ook. Gelukkig heeft ze – net als ik – haar eigen inhaler. En met die inhalers kunnen we het laatste jaren redelijk onder controle houden. Met een uitspatting hier en daar is dat best te doen.
Dag Corona
Maar ja, dan moet je natuurlijk geen Corona krijgen. Is niet aan te raden voor mensen met wat zwakkere longen. Helaas, ik kreeg het wel in de zomervakantie. Gelukkig leken daarna een hoop rust, veel zon en de eerdergenoemde inhaler behoorlijk goed te helpen. Ik dacht nog dat ik er redelijk doorheen fietste.
Een beetje dan, want ik bleef last houden van die longen. Snel benauwd, minder energie, veel slijm in de longen (ik zal je niet vermoeien met gore details), maar ideaal was het allemaal niet. Maar ach, ik redde het wel.
Kinderen ziek
Tot mijn kinderen vorige week een gezellig virus mee naar huis namen. Koorts, hoesten, misselijk … Ze waren behoorlijk ziek. Tegen de tijd dat zij – gelukkig – opknapten, werd ik dan weer ziek. En niet zo’n beetje ook. Voor ik het wist had ik hoge koorts en sloeg het op mijn longen. Op maandagochtend had ik zelfs moeite met praten. Ik had simpelweg te weinig zuurstof.
Hoesten in de wachtkamer
Lang verhaal kort: ik mocht een uurtje later meteen op visite bij de huisarts. Dat was fijn. Iets minder fijn? Hoesten in de wachtkamer, want man – wat deden die longen en die keel lastig. Ik kan je vertellen dat hoesten in de wachtkamer geen groot succes is. Ik heb nog nooit zoveel mensen beschuldigend naar mij zien kijken. Waarschijnlijk dachten ze dat ik op dat moment allemaal Corona-bacillen gratis en voor niets aan het verspreiden was.
Je kunt ze natuurlijk ook niet helemaal ongelijk geven.
Laat ik het zo zeggen: ik was blij toen de huisarts mij – midden in een hoestbui – kwam halen. Dat heb ik ook maar meteen tegen haar gezegd. Ze moest hard lachen. ‘Hoesten is tegenwoordig een misdaad he?’ Ja, mijn huisarts is heel gezellig.
Zwaar geschut
Daarna hoorde ze mijn verhaal aan en gezien mijn heerlijke geschiedenis met mijn longen en de Corona, kreeg ik zwaar geschut mee. Een prednison-kuur, antibiotica en nieuwe longtesten in het vooruitzicht. En ja, vooral dat prednison is een paardenmiddel, maar man – wat helpt, dat helpt.
Dan krijg je dus dit ontbijt:
Het slaat aan
En gelukkig slaan de medicijnen aan. Ik krijg weer lucht, ik kan weer wat doen en ook heel belangrijk? Ik slaap weer goed. Vanmiddag lukte het me zelfs om heen en terug de bieb te fietsen. Wel hoestend en al (mijn longen moesten blijkbaar wat kwijt door al die beweging), maar uiteindelijk ging het wel.
Dat is goed nieuws. Nu moet ik alleen de prednison-kuur nog afmaken en rust nemen. Dat ook. Maar hé, het gaat alweer een stuk beter dan op maandagochtend. Ik kan zelfs weer normaal praten. Al zal niet iedereen daar blij mee zijn, maar dat terzijde.
Hoe dan ook, ik hoop dat mijn longen zich daarna een beetje koest houden en die Corona uit mijn buurt blijft. Dan wordt het alsnog een gezellige herfst en winter. En anders moet ik toch echt een keer weer bijtanken op Gran Canaria.
Geef een reactie