Dit weekend was het zover: samen met mijn peuter en mijn moeder woonden we een concert bij van K3 in de IJsselhallen in Zwolle. ‘It was quite an experience‘, is misschien nog wel de beste omschrijving. En ja, die wijn was daarna écht nodig. Maar het moet gezegd: het was ook érg leuk.
Naartoe geleefd
Mijn peuter had er overigens al dagen naartoe geleefd. De dag ervoor werd nog een aantal K3-liedjes geoefend, ‘s nachts moest de K3 pyjama aan en de ochtend van het concert zelf heeft mijn peuter zeker wel tien keer gevraagd of ik de kaartjes en de K3 jurk in de tas had.
Dat had ik.
Te vroeg
Om tien uur ‘s ochtends stonden we voor de deur van de IJsselhallen. Een uur te vroeg. En hoewel ik dacht dat wij vast één van de eerste mensen zouden zijn, bleken al héél veel mensen met hun kinderen te wachten. De kinderen hadden allemaal al hun K3-kleding aan. Jurkjes, hoedjes, petjes … Hier stonden echt hardcore K3-fans tussen.
‘Neeeeeeee!’
Maar om die tien uur gingen die deuren open en konden wij nog een kop koffie en thee drinken. Terwijl mijn moeder dat ophaalde, deed ik een poging om mijn peuter haar K3-jurkje aan te trekken. Alleen hadden wij andere ideeën over de invulling van de outfit.
Mijn peuter was vastbesloten haar schoenen, broek en shirt uit te doen. Dat mocht niet van mij. ‘We zijn niet thuis’, riep ik nog. En ja hoor, daar gebeurde het onvermijdelijke: mijn peuter zette het op een brullen. ‘NEEEEEEEEEE!’ gilde ze.
Het was nog niet eens half tien ‘s ochtends.
Uiteindelijk heb ik het jurkje wel aangekregen, maar mijn peuter heeft mij zeker nog tien minuten lang woedende blikken toegeworpen. Gelukkig kon mijn moeder haar tot bedaren brengen met een muffin. Driewerf hoera voor oma’s en muffins. Maar goed, intussen stroopte mijn peuter letterlijk haar mouwen en broekspijpen op. ‘Zo’, zei ze.
Leermoment? De volgende keer krijgt ze geen broek maar een maillot aan en wordt het shirt verwisseld voor een vestje. Zo zagen de meeste kinderen er namelijk uit. Uit de begripvolle blikken van andere ouders concludeerde ik dat zij tijdens een eerder concert vast ook last gehad hadden gehad van soortgelijke woede-uitbarstingen.
Al was alles weer heel snel vergeten toen we in de hal voor het concert (slimme lui, die Studio 100 mensen) de merchandisestand zagen. Twee K3-poppen, een t-shirt en een lichtgevende magic stick later, gingen we de zaal in.
Prima plekken
Wel met angst en beven, want ik was een beetje bang voor slechte plekken (ik had nogal laat geboekt), maar dat viel énorm mee. We hadden prima plekken op de tribune en konden ‘t podium zowaar goed zien. Man, ik was opgelucht.
In dat kwartiertje voor het concert zagen we trouwens hoe de zaal in hoog tempo vol stroomde. Wat een mensen, wat een kinderen. Dit was het hedendaagse circus.
Mijn peuter vond ‘t intussen héél spannend en keek verbaasd om zich heen toe. De drukte, de mensen, het geluid, het was ook nogal wat. Ze was – wat ze zo mooi noemen – behoorlijk onder de indruk.
En toen begon ‘t …
Stipt om 11 uur ‘s ochtends begon de show. Met een medley van Prinsessia, een act van Studio 100 die nu ook gaat touren in Nederland. En ja, ik heb kaarten. Dus ik weet nu wat mij te wachten staat. Dat ik ook wijn daarna nodig heb, is wel zeker. Kijk maar ( één waarschuwing, dit deuntje gaat de hele dag niet meer uit je hoofd):
Daarna barstte het feest écht los. Vooral toen de ‘oude’ K3 opkwam en met ‘Mamasé’ begon. Mijn peuter zong lekker mee. Daarna kwamen d’r een aantal medley’s voorbij. En voor we het wisten, stond de nieuwe K3 op ‘t podium. En nee, ze zongen niet vals. En dansen konden ze ook. Kijk maar ( ook hier geldt, dit deuntje blijft eveneens in je hoofd zitten):
En vervolgens hoorden we de nieuwe nummers, kwam de oude K3 voorbij en zongen we vrolijk mee met alle klassiekers in een enorm strak en professioneel optreden. Niets werd aan ‘t toeval overgelaten.
Irritante meezingmoeder
Want ja, ik heb hard meegezongen. Als je er dan toch bent, kun je d’r maar meteen het beste van maken en er vol ingaan. Bovendien kwam ik erachter dat ik al die liedjes dus ECHT uit mijn hoofd ken. Heel verontrustend, ik weet het. Je kon mij wel meteen het stickertje ‘irritante meezingmoeder’ op mijn voorhoofd plakken.
Moe
Mijn peuter raakte intussen steeds vermoeider. Ze hing afwisselend tegen mij aan of zat bij mij of bij mijn moeder op schoot. Gelukkig gingen af en toe de handjes omhoog met een nummer als ‘handjes draaien’ en werd er nog meegezongen met ‘K3 loves you.’
Overigens was mijn peuter niet de enige. Bijna alle jonge kinderen hingen tegen hun ouders aan. De puf was eruit, de energie opgebruikt. We zijn dan ook tijdens het laatste liedje weggegaan. Maar goed ook, want het was een drukte. Een herrie ook. En ja, natuurlijk raakte ik even mijn moeder en de peuter kwijt (die overigens op de wc bleken te zijn – zal je altijd zien).
Wijn!
Mijn oren suisden trouwens van al die gillende kinderen en mijn hoofd zat vol K3-liedjes. Toen ik mijn moeder en peuter weer terugvond, bleek zij precies hetzelfde te hebben. ‘Ik dacht nog tijdens het lezen van het blog, die wijn? Ach. Maar ik heb nu écht zin in wijn’, zei mijn moeder lachend.
Mijn peuter struikelde intussen bijna over haar voeten van moeheid en huilde dat ze geen K3 lolly had gekregen. Want ja, dat doe je als je moe bent.
Mijn vader- die ons ophaalde – kon er erg om lachen. ‘Ik zag allemaal huilende kinderen uit de hal komen’, grijnsde hij. ‘Allemaal doodop.’ Maar toen we twintig minuten later in een restaurant zaten met een glas wijn voor ons neus, waren we weer helemaal hersteld. Zelfs mijn peuter knapte op van wat appelsap en patat. ‘Ik wil weer naar een K3 concert’, riep mijn peuter.
‘Rot op met die K3’
Maar alles goed en wel: vannacht om één uur werd ik wakker met ‘10.000 luchtballonnen’ in mijn hoofd. ‘Oh nee, rot op met dat K3’, dacht ik nog. Al gaat het vandaag weer véél beter. Vooral omdat mijn peuter telkens roept ‘dat ze het zo leuk vond.’ En ach, er wordt gespeeld met de K3-poppen en de K3-jurk moet weer aan. Zonder broek, dat dan weer wel.
En dus gaan we in de toekomst vast nog wel een keertje. Al weet ik nu drie dingen: mijn peuter wil die dag geen broek aan, ik ben een irritante meezingmoeder en ik heb daarna beslist wijn nodig. Weer wat geleerd.
Afbeelding en filmpjes: Daniëlle Spoelstra
Geef een reactie