Onlangs schreef ik meerdere blogs over mijn dreumes. Zo was ze de laatste tijd heel druk, veel ziek en probeerde ik uiteindelijk maar Orthifor Junior om te zorgen dat ze wat meer weerstand kreeg. Maar de laatste dagen probeer ik nog iets: ik geef haar minder melk. En vreemd genoeg lijkt dat te helpen …
Mijn dreumes kreeg namelijk twee flessen melk per dag. Een voor ontbijt – zonder de pap, daar kokhalst ze van – en nog ééntje voor het slapengaan. Meestal kwam ze keurig aan de voorgeschreven 300 milliliter melk. Maar hé, ze at ook wel eens een toetje en kaas. Conclusie: ze at en dronk meer dan genoeg zuivelproducten.
Misschien wel teveel.
De hele winter had ze namelijk last van uitslag op d’r beentjes. En wat ik ook deed, het wilde niet weg. Het is pas een paar weken geleden verdwenen. Ik vermoed dat dit komt door dat probiotica-poeder Orthifor Junior. En oh ja, sindsdien sliep ze ook beter. Maar wat schetste de verbazing? De uitslag kwam terug op de romp. Vooral op de rug zaten wat vlekken. Soms werden die vlekken wat minder en soms werden ze weer roder.
Maar ik had nog steeds geen idee hoe dat kwam. En had ik al gezegd dat ze ontzettend druk was?
Tot ik vorige week in de trein zat en las over mogelijke oorzaken van huiduitslag op een website over eczeem. Met stip bovenaan stond melk. Opeens bedacht ik mij dat mijn bloedeigen vader niet goed tegen zuivelproducten kan. Net als verschillende ooms en tantes. Ze krijgen uitslag van teveel zuivelproducten.
Ik kon mezelf wel voor mijn hoofd slaan. Waarom had ik hier niet eerder aan gedacht?
Overigens was mijn vriend bij thuiskomst ‘t met mij eens om die hoeveelheid zuivelproducten eens in de gaten te houden en ervoor te zorgen dat ze niet teveel binnen kreeg. Vanaf een paar dagen doen we dat. En warempel, een paar vlekken zijn al minder rood geworden, de andere vlekken zijn zelfs al verdwenen. Zou het dan toch …
En nog verbazender? Zaterdag werd de dreumes ziek. Koorts, overgeven … Ik zag de bui al hangen. ‘Hier zitten we straks weer een week in’, mopperde ik. Want zo ging het altijd. Maar voor het eerst knapte ze de volgende dag op. De koorts zakte, ze at en dronk en er was niet zoveel meer aan de hand.
Dat hebben we nog nooit gehad met de dreumes. Als ik van mijn stoel had kunnen vallen, dan had ik dat gedaan.
Maar wat helemaal apart is, is dat mijn kleine hyperactieve dreumes rustiger is. Mind you, ze is nog steeds druk. Maar niet meer zo gekmakend, idioot druk. Ze oogt rustiger, tevredener. En nee, je hoort mij niet klagen.
Ik ga hier voorlopig mee door. Zowel met het letten op die zuivel als met die Orthiflor Junior. Dit zou wel eens de goede kant op kunnen gaan. Duimen jullie mee?
Afbeelding: © Dana Rothstein | Dreamstime Stock Photos
Geef een reactie