Dit jaar begon mijn kleuter meteen met iets nieuws: op 2 januari lag zij namelijk al in een zwembad voor een proefles. En leuk dat ze het vond. Ergens verbaasde mij dat ook niet.
Mijn kleuter is een heuse waterrat. Al op jonge leeftijd lag ze al vaak in het water. Het liefst in een zwembad met glijbanen en al die andere dingen die poedelen in het water leuk waren.
Maar het duurde maar even – ook met dank aan de swimtrainer – dat ze ook zelf van die glijbanen afging of in het bad sprong. Overigens waren mijn vriend of ik er altijd om haar op te vangen. Maar dat spreekt voor zich. En dat ze soms met haar koppie onder water ging, maakte haar ook niets uit.
Mij wel. Ik vond dat eng. Maar ja, watervrees had ze in ieder geval niet.
Het zal je dan ook verbazen dat ze al maanden zeurde dat ze op zwemles wilde. Deels omdat ze dat zelf wilde, maar ook omdat een aantal van haar vriendinnen ook al aan het zwemmen waren. Dat leek mijn kleuter ook wel wat. ‘Wanneer mag ik?’
Maar strenge moeder die ik ben, vond dat ze eerst aan de kleuterschool en de BSO moest wennen. Daar zijn per slot van rekening genoeg nieuwe dingen waar kleuters de eerste tijd doodop van kunnen worden. Ook nog leren zwemmen leek mij niet echt een goed idee.
Al is het – eerlijk is eerlijk – wel handig dat ze zich zo snel mogelijk leert te redden in het water. Mijn woonplek draait zo ongeveer om water. Danzkij meren, vaarten en andere leuke sloten. Een paar meter en je kunt bij wijze van spreken al in een diepe vaart vallen.
Dan is het wel handig als kinderen weten wat ze dan moeten doen.
Dat vond mijn vriend ook. ‘En ze vindt zwemmen hartstikke leuk. Die kleuterschool is inmiddels ook wel geland’, oordeelde hij en regelde deze kerstvakantie een proefles voor mijn kleuter. Samen met de kleuter ging-ie met haar naar de proefles. Mijn kleuter was d’r hyper van. De ‘ik ga straks zwemmen’ zin heb ik zeker twintig keer voorbij horen komen.
Gelukkig ging de proefles – dan wel met zwembandjes – goed. Mijn kleuter vond het enig. ‘En toen moest ik erin springen en moest ik dit doen met mijn armen en dit doen met mijn benen. Ik vond het zo leuk!’ Nou prima. Ook de zweminstructrices oordeelden ‘dat ze er aan toe was.’
En dus gaan wij nu ook het hele zwemtraject in. Ben benieuwd hoe ‘t gaat, ik ga dat zwembad straks ook meer zien dan mij lief is. Want ook al is mijn kleuter een waterrat, de weg naar het A-diploma zal nog wel even duren. Zolang ze dat zwemmen maar leuk blijft vinden, daar heeft ze haar hele leven echt wat aan.
Geef een reactie