Afgelopen weken heb ik het gevoel dat ik omringd ben door virussen. Met dank aan mijn jongste dochter die twee weken ziek was en een oudste dochter die nu op een bank in de kamer voor pampus ligt. En ja, ik ben natuurlijk zelf ook de sjaak.
Dat is eerlijk gezegd ook één van de redenen dat ik ieder najaar een beetje opkijk tegen de herfst en winter: de virussen die altijd zo lekker rondwaren. Heerlijk.
Nou ja, eerst was dus de jongste dochter aan de beurt. Een voordeel: na een penicilline-kuur is ze er weer. Eindelijk niet meer dat gehoest, koorts of hangerigheid. Ze is weer lekker haar oude zingende, vrolijke zelf.
Daar wordt een mens blij van.
Maar helaas, mijn oudste dochter die al eerder klaagde over buikpijn – ook nog eens de dag we ‘s avonds eens lekker Sinterklaas zouden vieren – op zaterdag compleet voor pampus op de bank. Het kind was koortsig (eerlijk toegegeven: ik werd een tikje nerveus van haar 39.8 graden), wilde niets eten (gelukkig wel drinken) en sliep vooral op de bank. Ze had gewoon keiharde buikgriep (hallo sportdrank!)
Wéér een andere variant dan het virus van de jongste. Je zou er toch moe van worden.
De zondag erna ging het iets beter. De koorts was een klein beetje gezakt en ze was weer wat levendiger. Maar het was nog steeds een hoopje ellende. Een hoopje ellende dat zeker niet naar school kon op maandag.
En daar ligt voor mijn oudste dochter het echte pijnpunt: dinsdagochtend komt Sinterklaas op school. ‘En mama, ik had er zo zin in! Dan komt Sinterklaas en dan gaan we allemaal leuke spelletjes doen en knutselen!’ Ze keek mij smekend aan. ‘Als ik nou zorg dat ik vannacht goed slaap, mag ik morgen dan as-je-blieft naar school.’
Toen ik zei dat ik dat haar niet kon beloven, barstte ze in tranen uit. Ik had zo met haar te doen. ‘Ik wil niet meer ziek zijn,’snikte ze. ‘Ik vind ziek zijn stom.’
Dat is het ook. Ziek zijn is inderdaad allesbehalve fijn. En nu ze waarschijnlijk ook niet morgen naar Sinterklaas kan op school, voelt mijn dochter dat als een dubbele straf. En dat snap ik heel goed. Voor haar hoop ik dat de koorts snel weggaat. Al zal dat niet voor dinsdag zijn. Tenzij er een wonder gebeurt.
Intussen zit ik ook met de koorts, de hoest en een pijnlijke buik opgescheept. De virussen hebben mij gewoon allemaal te pakken. Oh well, heb ik het hopelijk maar gehad.
Maar intussen vind ik het hoogste tijd dat die virussen ons huis verlaten. Misschien kunnen ze mee in de zak van Sinterklaas naar Spanje op 6 december.
Geef een reactie