Vandaag wordt onze hond Mitch alweer één jaar. Zou je nu niet zeggen, want hij moet nu even voor straf in de bench zitten omdat-ie weer eens ondeugend is geweest. En juist daar blonk hij in zijn eenjarig bestaan al in uit.
Ondeugend
En dat is ook logisch, want een jonge hond is nu eenmaal ondeugend. Ik kan mij herinneren dat bij onze Airedale Terriers in hun jonge jaren er hele kleden, manden en rozenperken doorheen gingen.
Mijn Ierse terriër is al niet veel beter. Mandjes, kleden … Hij kauwt aan alles. Ook al liggen er tien botjes en ander speelgoed om ‘m heen. Overigens laat hij nu schoenen, het speelgoed van de kinderen en meubilair redelijk met rust.
Hoewel, ik klopt het hierbij meteen even af.
Maar omdat-ie soms helemaal door het dolle is en met kleden heen en weer schudt totdat ze kapot zijn, moet-ie ook wel eens even afkoelen in zijn bench.
Zoals nu.
Mitch trippelt soms ook wel eens – als hij iets heeft uitgespookt – vrijwillig ook wel eens de bench in. Dan weet ik zeker dat hij iets ondeugends heeft ondernomen.
Knuffelkont
Maar eigenlijk mag ik niet klagen. Meneer was al snel redelijk zindelijk, slaapt ‘s nachts goed en geeft ‘s ochtends geen kik. Ook niet als we een uur later dan normaal wakker worden.
Dat vind ik dan toch weer hartstikke lief van ‘m.
Maar hij is ook hartstikke lief. Het is een echte knuffelkont. En heel lief voor de kinderen. Hij kan eindeloos aangehaald worden. En op spelen is-ie dol. Je kunt makkelijk 25 keer een bal gooien. Hij blijft ‘m ophalen.
Hartstikke gezellig.
Waaks
Al heb ik ‘m ook op een moment meegemaakt waarin hij minder gezellig was. Niet tegen mij trouwens. Nee, ik was op een avond alleen thuis en laat werd er aangebeld. Voorzichtig keek ik de hal in, maar bij gebrek aan licht kon ik niet zien wie het was.
De hond wel. De hond ging zelfs helemaal uit z’n plaat. Als-ie door de deur had kunnen rammen, dan had hij het gedaan. De persoon in kwestie rende heel hard weg.
Wie het is geweest? Ik heb geen idee. Ik heb zo’n idee dat-ie niet meer terugkomt. En dan blijkt maar weer dat een hond het beste alarm is wat je kunt hebben. De schat.
Blij dat-ie er is
Maar hoe ondeugend hij soms ook is, ik ben blij dat hij er is. En de rest van het gezin ook. Hij is een lieverd. ‘Ik wil Mitch nooit, nooit meer kwijt’, zei mijn oudste dochter vanochtend. Vind ik ook. Voor mijn part wordt hij 100.
Geef een reactie