Heel eerlijk? Normaal gesproken ga ik in Nederland eigenlijk niet naar campings, maar camping Terspegelt in Brabant zag er zo leuk uit dat ik toch boekte. Gelukkig maar, want het weekendje weg was super.
>> Lees meer over deze camping
Geen zin in weekendje weg
Al had ik in eerste instantie geen zin. Mijn terminale kat leeft nog steeds (ja, hoe gek is dát?) en ze moest naar het pension. Ik zag de vreselijkste scenario’s al verschijnen. We zouden haar daar toch niet laten overlijden (For the record, ze heeft het prima overleefd).
Bovendien was ik voor de hond – die onverwacht ook naar het pension moest – een bepaalde injectie vergeten.
Hartstikke stom natuurlijk. Gelukkig mocht de hond – weliswaar na een (terechte) strenge waarschuwing – toch in het pension blijven.
Tel daarbij op dat ik moe was en dan mijn vriend het hartstikke druk met zijn studie had en het feest was compleet. Ik wilde niet.
Maar de kinderen wilden wel. ‘Ik heb mij er zo op verheugd’, zei mijn oudste dochter. ‘Ach, die dieren zijn toch al in de pensions’, zei mijn vriend. ‘Het wordt hartstikke leuk’, zei een kennis nog tegen mij. ‘Wat is het ergste dat er kan gebeuren? En trouwens als je er bent wordt het leuk,’ zei iemand anders weer.
Waar.
We zijn gegaan. Ik heb mijn zorgen effe ergens anders in mijn hoofd geparkeerd.
Leuk
Al die mensen bleken -zoals dat wel vaker gaat – achteraf hartstikke gelijk te hebben. Terspegelt bleek een ruim opgezette vijf sterren camping met allerlei gezellige kampeerveldjes en velden met mooie huuraccommodaties. En overal waren speeltuinen (ook op z’n beetje alle kampeervelden)
En dan was er ook nog een indoor Sterrenstrand (een strand met water en allerlei toffe klimtoestellen), een vernieuwd zwembad met een lekker grote glijbaan en verschillende grote zwemplassen met glijbanen waar je in de zomer heerlijk kon zwemmen (sommige dappere mensen deden dat al).
En dan was er nog een tokkelbaan over het water, een blobbaan en een grote trampoline. En dan zijn we niet eens naar dingen als de kinderboerderij of de Knutselzolder geweest.
Prachtig weer
Want het werd namelijk ook nog eens mooi weer. Na een ochtend Sterrenstrand (de favoriet van jongste dochter die werkelijk overal in en uit is geklauterd) en zwembad (oudste dochter was daar niet uit te branden), belanden we bij het strandpaviljoen in hetzelfde gebouw.
Het terras was prachtig, het uitzicht was mooi en de wijn en het eten waren goed. Nadat de kinderen waren uitgegeten, sprongen zij verderop de luchttrampoline en dronken wij in de zon wijn en Brabants bier.
Het was echt vakantie.
‘s Middags maakte ik nog een wandeling over de camping (je hebt er zelfs nog een bos bij) en ‘s avonds bestelden we pizza die ze keurig op de fiets bij ons huisje afleverden.
Eurovisiesongfestival
‘s Avonds keken we het Eurovisiesongfestival. Maar dat zal je vast niet verbazen, want ik ben een groot fan. Oudste dochter mocht meekijken. Althans, tot Nederland aan de beurt was. Daarna moest ze naar bed.
Dat deed ze ook keurig.
Al haalde ik haar na de winst van Nederland (ik heb de hand van mijn vriend volledig fijn geknepen) uit bed. Dat had ik beloofd. We hebben even samen gejuicht.
Daarna klom ze weer blij en tevreden op haar hoogslaper.
Hoogslapers
Die hoogslaper stond trouwens in een schattig, opgeknapt chaletje met een veranda. De meiden hadden een slaapkamer met drie bedden, twee hoogslapers en een laag bed.
Natuurlijk wilde oudste dochter meten in die hoogslaper. En ja, ik had bedacht dat jongste dochter dan wel in het lage bed kon slapen.
Niet dus.
Zij moest en zou ook in die andere hoogslaper slapen. ‘Net als Liv!’ Ik vond het doodeng. Wat nou als ze eruit zou vallen? ‘Dat doe ik niet!’ riep jongste dochter nu echt boos.
We hadden haar echt gekwetst.
En dat deed ze inderdaad ook niet. ‘Ben al groot hoor’, mopperde ze de volgende dag nog even na.
Geen zin om naar huis te gaan
En toen werd het zondag. De kinderen renden hun laatste energie eruit op het Sterrenstrand en in het zwembad en daarna was het tijd voor een broodje hotdog. en de grote opruimsessie.
‘Ik heb nog helemaal geen zin om naar huis te gaan’, zei mijn oudste dochter. ‘Mogen we hier alsjeblieft nog een keer terug?’
Dat doen we. Zo wil ik wel naar een Nederlandse camping. Maar wel op één voorwaarde: volgende keer neem ik een beter humeur mee. Al weet ik nu ook dat zo’n weekendje weg vanzelf wel een lach op je gezicht tovert.
Geef een reactie