Afgelopen seizoen stopte mijn oudste dochter met voetbal. Nu mocht ze na de zomer een nieuwe sport kiezen. Het ging tussen volleybal en turnen. ‘Al kan ik echt niet kiezen’, zei ze nog. Maar daar hebben we een oplossing voor gevonden.
Gestopt met voetbal
Mijn dochter wilde in ieder geval geen buitensport doen. ‘Want op het voetbalveld had ik het soms zo koud!’ En dat is ook waar, in weer en wind wordt er buiten gevoetbald. Dat kan veel kinderen niet schelen, maar mijn dochter is daar niet één van. Verschrikkelijk vond ze dat sporten in de regen. ‘Ik ben daar niet voor gemaakt’, zei het bijdehandje nog.
Geen idee van wie ze dat heeft.
Enfin, het hielp ook niet dat ze maar met twee andere meisjes tussen de jongens zat. Vond ze niets aan. ‘En toen schopte die mij’ en ‘botste zus-en-zo tegen mij aan.’ Ook toen ik haar uitlegde dat dit bij voetbal hoorde was ze niet overtuigd.
Ze wilde van voetbal af.
>> En het begon zo goed met ons voetbalmeissie
Maar welke sport dan?
Maar welke sport moest het dan worden? Geen sport was geen optie. Mijn dochter is behoorlijk bewegelijk en heeft nogal wat energie. Dat moet er wel even uit.
Eerst viel de keus op volleybal, maar door organisatorische omstandigheden bij haar favoriete volleyclub liet het instroommoment voor nieuwe kinderen – tot groot verdriet van mijn dochter – op zich wachten.
Andere sporten vielen al snel af. Atletiek? Nee, dat was buiten. Hockey? Ook buiten. Ballet? ‘Ik ga niet in een tutu rond huppelen!’ Dansen? ‘Kan ik niet.’
Tot we op turnen kwamen. Een vriendinnetje van haar zit op een turnclub in een jumpinghal. Lees: in de vakantie mogen ze – als er niet geturnd wordt – ook nog lekker daar jumpen. En turnen leek haar wel wat. Op de balk, salto’s oefenen, aan de rekstok … Ze had er zin in.
Tot de volleybalclub zich meldde en er opeens een datum was voor een proefles. En nog leuker? Een ander vriendinnetje wilde ook op volleybal. Net als haar nichtje.
Mijn dochter twijfelde nu ernstig.
Proefles
Maar het fijne is dat je zowel bij volleybal als bij turnen een proefles kon volgen. De proefles van turnen vond mijn oudste dochter geweldig. Ze raakte er niet over uitgesproken. De oefeningen, de andere meisjes, de locatie … Ze vond het super.
Wat goed is.
Een paar dagen volgde de proefles van volleybal. En dat viel ook in goede aarde. ‘Al moet ik nog wel veel leren’, zei mijn dochter nog. ‘Maar ik vind het ook leuk dat je met je team wedstrijden mag spelen.’
Geldige argumenten.
Mijn dochter had dan ook geen idee wat ze moest kiezen. ‘Ik vind én turnen én volleybal leuk! Ik ben zoooooo aan het twijfelen.’
Turnen en volleybal
Vanochtend werd ik wakker om half vijf ‘s ochtends en dacht ik opeens – ik ben blijkbaar ‘s nachts in mijn slaap met honderd-en-een-dingen bezig – dat ze voor een jaar beide sporten wel kon doen.
Per slot van rekening was turnen maar wekelijks een uurtje op maandag en was de volleybaltraining op woensdagmiddag. Bovendien hoeft ze voor turnen niet naar wedstrijden en is er een volleybalwedstrijd één keer in de twee weken op zaterdag.
Zoals de moeder van dat volleybalvriendinnetje al zei: ‘dat bijt elkaar niet.’
En dus mag ze beide sporten doen dit jaar. Maken we aan het eind van het seizoen wel de balans op. En tot dan kan ze lekker sporten. Maar dan wel binnen.
Afbeelding: ID 102708419 © Publicdomainphotos | Dreamstime.com
© 2019, Danielle Spoelstra. All rights reserved.
Geef een reactie