Het is ieder jaar weer één van de hoogtepunten in november en dan heb ik het over de Sinterklaas-intocht. Ieder jaar keek vooral mijn oudste dochter ernaar uit. Maar dit jaar? Ze wilde niet. ‘Ik kan die gast ook wel op tv zien.’
Al in de stad geweest
Nu moet ik er wel even bij vermelden dat ik en de oudste dochter vanochtend al om kwart over negen in de stad waren. Tussen negen en elf uur gaf een fijne kinderkledingwinkel namelijk dertig procent op de hele collectie.
Mooi. Dan konden we al meteen iets voor kerst kopen. En wie weet hing die roze trui (check ‘m hier) die mijn dochter al zo lang wilde er ook nog.
Bovendien wilde ik langs de Zeeman die de inmiddels beruchte en fijne feestkleding weer binnen had. Daar moet je altijd snel bij zijn, want die kleding – ik overdrijf – niet, vliegt de deur uit.
Maar het lukte wonderwel. De roze trui die mijn dochter wilde, was er nog in haar maat en ze koos een vreselijk leuk goudkleurig jasje en een toffe panterprint-blouse uit voor kerst.
En hoera, bij de Zeeman kon ik ook nog wat feestelijke kleding scoren voor kerst. ‘Ik heb zo’n zin in kerst’, zei mijn dochter dan ook. ‘Niet vertellen hoor, maar ik vind kerst soms nog wel ietsje leuker dan Sinterklaas.’
Volgens mij heeft dat alles te maken met nieuwe kerstkleding, maar vooruit.
Sinterklaas-intocht op tv
In ieder geval waren we wel weer op tijd thuis voor de Sinterklaas-intocht op tv. Ik vroeg mijn oudste dochter of ze daarna ook niet naar de intocht wilde. ‘Nee joh, veel te koud en te druk’, zei ze. ‘En ik kan die gast ook wel op tv zien.’
Een waarheid als een koe.
Al was het wel grappig dat ze ‘m ‘die gast’ noemde. Het bevestigde mijn vermoedens dat ze steeds minder begint te geloven in Sinterklaas. Misschien ook de reden dat kerst dit jaar toch ietsje leuker is. Al zegt ze geen nee tegen de cadeautjes. Dat begrijp je.
>> Vorig jaar maakte ze nog een tekening voor Sinterklaas
En de jongste dochter dan?
Maar er loopt hier ook nog een vierjarig meisje rond dat nog wel heilig geloot in Sinterklaas-en-alles-wat-erbij-hoort. Zij wilde wel heel graag even kijken.
Mijn vriend had een goede oplossing. Hij moest toch nog wat boodschappen in de stad doen. Kon-ie zo de jongste meenemen en even kijken naar de intocht.
Een half uur later kreeg ik een foto van een stralende jongste dochter die naar de pakjesboot van de Sint keek. Haar dag was overduidelijk gemaakt. Ook was ze – vertelde ze eenmaal thuis – gerust gesteld. ‘Gelukkig, Sinterklaas is écht hier.’ Met anderen woorden, dan komen de cadeautjes vanzelf wel.
En de oudste? Die was intussen lekker aan het Netflixen. Ze keek naar een kerstfilm. Tussen haar en Sinterklaas is de liefde klaarblijkelijk echt over. Gelukkig hebben we jongste dochter nog.
Geef een reactie