Afgelopen jaren brachten ik en de rest van de familie Pasen samen door, maar dat Coronavirus gooide roet in het eten. Er zat maar één ding op: het zelf maar gezellig maken. En zo werd het toch nog een vrolijk Pasen.
Paastak
Het begon al met de paastak. Normaal gesproken gingen mijn dochters naar mijn moeder toe om de takken te versieren. Maar dat ging nu natuurlijk ook niet.
Lees: dit jaar moest ik er zelf aan geloven. Ik heb bij de Xenos en Blokker allemaal versierspulletjes gekocht, plus twee kitscherige paashazen en mijn vriend knipte een paar takken af in de tuin.
Samen met de jongste dochter heb ik ‘m versierd. En nu staat-ie heel paastakkerig te zijn op de tafel. Iedereen werd er zowaar vrolijk van.
Tulpen
Waar we ook vrolijk van werden? De bossen tulpen die hier overal staan. Al heeft dat wel een verdrietige reden omdat de siertelers natuurlijk van hun talloze tulpen af moeten. Anders rest niets anders dan vernietiging.
Dat is toch ook zonde.
En dus kreeg ik van mijn vriend mooie tulpen en kreeg ik ook nog eens een grote bos tulpen van mijn ouders. En dus staan hier overal tulpen … ‘Ik vind ze mooi’, verzuchtte mijn oudste dochter. Top. Ik ook.
Alleen nu meer vazen, want als ze uitgebloeid zijn, bestellen we nieuwe exemplaren. Zo veel mogelijk. Is goed voor de telers en voor ons.
Paasontbijt
En dan hadden we ook nog het Paasontbijt. Nog zoiets waar we nooit aan deden. Vooral omdat we altijd een brunch of een lunch hadden bij familie. Maar dit jaar moesten we zelf de handen uit de mouwen steken.
>> Overigens hebben we het keer eerder geprobeerd. Dat was geen succes.
Dat bleek prima te gaan. Bij de Blokker kocht ik een kleed, bijbehorende bordjes en feestelijke servetten. Mijn vriend haalde bij de super allemaal gezellige dingen als afbakbroodjes, gerookte zalm en veel eieren.
Daarna dekten we de tafel. Mijn oudste dochter haalde meteen de champagneglazen uit de kas. ‘Om de jus d’orange in te doen!’ Lees, het was hartstikke feestelijk. ‘Ik wil nu ieder jaar een Paasontbijt’, verklaarde oudste dochter.
Mooi. Deze houden we erin.
Eieren zoeken
Daarna moest er natuurlijk traditioneel gezocht worden in de tuin naar eieren die ze de dag ervoor al hadden beschilderd.
En serieus, ik weet altijd niet wie grotere pret heeft tijdens deze activiteit: mijn vriend die zijn best om die krengen zo goed mogelijk te verstoppen of mijn dochters die alles op alles zetten om die dingen te vinden.
Overigens vond de hond het misschien nog wel het gezelligst. Hij trippelde achter de meiden af alsof hij ook van plan was om een exemplaar te vinden.
Het is ‘m niet gelukt.
De meiden gelukkig wel. Na lang zoeken dan. Daar was vooral jongste dochter niet blij mee. Maar dat is ook ieder jaar een terugkerend fenomeen.
Thuisbioscoop
Na het eieren zoeken was het tijd voor de zogenoemde ‘thuisbioscoop.’ Mijn vraag vroeg namelijk laatst aan de meiden wat ze nu het meest misten. En dat was niet school, maar de bioscoop. Vervolgens kwam mijn vriend op het lumineuze idee om een thuisbioscoop in te richten.
We hadden popcorn, cola en chips en mijn vriend verbouwde ook nog eens de woonkamer zodat we lekker dicht bij het scherm zaten. ‘The Addams Family’ stond op het programma.
Maar niet voordat we een stukje fietsten door de wijk, want volgens mijn vriend ‘moesten we wel even naar de bios fietsen.’ De meiden gingen er helemaal in mee. En hoewel de thuisbioscoop ‘gewoon’ thuis was, hadden ze aan het eind van de fietsrit helemaal het gevoel dat ze bij de bios waren beland.
Het werden daarna een paar genoeglijke uurtjes.
>> The Addams Family kocht ik trouwens op DVD en is echt een aanrader:
En daarna?
Na die thuisbioscoop bleek het buiten schitterend weer te zijn. Ik heb een boek gepakt en ben in een stoel op het terras geploft. Dat was ook lekker. Het was zowaar een zonnige Pasen. Mijn dochters kwamen ook in de tuin buiten spelen. ‘Vonden jullie het wel een leuke Pasen?’ vroeg ik nog aan ze.
Ze knikten. ‘Dit was ook heel gezellig’, riepen ze. ‘Mogen we weer eens een thuisbioscoop doen?’ Dat gaan we zeker doen. Die traditie houden we erin. Brengt het Coronavirus ons ook nog iets leuks.
Al hoop ik dat volgend jaar de familie er weer bij is. Maar ik denk dat iedereen daar zo over denkt.
© 2020, Danielle Spoelstra. All rights reserved.
Geef een reactie